pątnik

м. паломнік; вандроўнік, падарожны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Wnderer

m -s, - вандро́ўнік, падаро́жнік, (пе́шы) туры́ст

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Wndersmann

m -(e)s, -leute падаро́жнік, вандро́ўнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вандро́вец, ‑роўца, м.

Разм. Тое, што і вандроўнік. Шапку зняў [сын] і глянуў моўчкі на сваю старую хатку, дзе хусцінкай церла вочы Па сынах-вандроўцах матка. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вандро́ўніца ж.

1. путеше́ственница, пу́тница;

2. стра́нница;

1, 2 см. вандро́ўнік;

3. см. качэ́ўніца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ро́вар

(польск. rower, ад англ. rower = валацуга, вандроўнік)

тое, што і веласіпед.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

traveller [ˈtrævələ] n.

1. падаро́жнік; падаро́жніца; вандро́ўнік; вандро́ўніца

2. каміваяжо́р

a traveller’s tales невераго́дныя ба́йкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

nomad

[ˈnoʊmæd]

1.

n.

1) вандро́ўнік, качэ́ўнік -а m.

2) падаро́жны -ага m., вандро́ўнікm.

2.

adj.

1) качавы́, вандро́ўны

2) падаро́жніцкі, вандро́ўніцкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пілігры́м, ‑а, м.

Кніжн. уст. Паломнік, вандроўны багамолец. // перан. Вандроўнік, падарожны. Прыпылены пілігрым стаіць ля чужога парога. І ніхто не пазнае яго. Нават яна. І ніхто не ведае, што тут разбіта ягонае сэрца. М. Стральцоў.

[Ад лац. peregrinus — чужаземец.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каве́нька, ‑і, ДМ ‑ньцы; Р мн. ‑нек; ж.

Абл. Памянш. да кавяня; невялікая кавяня. Шлях доўгі — Вандроўнік выразае Кавенькі з сукаватага ядлоўц[у]. Барадулін. [Васіль Сямёнавіч] пачаў мераць сцежку спорнымі крокамі, моцна грукаючы аб зямлю кавенькай. Дзенісевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)