pomrukiwać

незак. бурчаць, мармытаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zrzędzić

незак. бурчаць; бубнець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

croak​2 [krəʊk] v.

1. ква́каць

2. ка́ркаць

3. бурча́ць

4. infml паме́рці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ворча́ть несов., прям., перен. бурча́ць;

соба́ка ворчи́т саба́ка бурчы́ць;

стару́ха ворчи́т стара́я бурчы́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шебарши́ть несов., прост.

1. ша́стаць, шамаце́ць, шо́ргаць;

2. перен. (суетиться) мітусі́цца; (ворчать) бурча́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sarkać

незак. бурчаць; выказваць нездавальненне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

gderać

незак. разм. бурчаць, бубнець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

carp​2 [kɑ:p] v.

1. (at) прыдзіра́цца, чапля́цца; незычлі́ва/нядобразычлі́ва/зласлі́ва крытыкава́ць

2. бурча́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бурклі́вы, ‑ая, ‑ае.

Які любіць бурчаць, выказваць нездаволенасць. [Хурс] прыстаў у прымы да паўпанскага фальварковага пакідзішча — да старой паненкі — худой, касцістай і бурклівай ведзьмы. Чорны. // Які вызначаецца нездаволенасцю, раздражненнем. Бурклівы голас, тон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вурча́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак.

Тое, што і бурчаць (у 1 знач.). Праз момант чутно, як.. [сабакі] злосна і нездаволена вурчаць. Лупсякоў. Навокал стаяла цішыня, толькі над галавой вурчаў, аддаляючыся, самалёт. Няхай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)