Спецыяліст, які займаецца пытаннямі механікі. Усе .. [студэнты] у недалёкім будучым — інжынеры: хто — механік, хто — будаўнік, хто — канструктар, хто — тэхнолаг...Хадкевіч.// Той, хто назірае за работай машын і правільным іх выкарыстаннем. Стары механік ведаў трактар, любіў яго.Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зо́дчы, ‑ага, м.
Высок. Дойлід, мастак-будаўнік, архітэктар. Дружнай сілай сялян і рабочых Будаваў гэты помнік жывы Самы смелы ў гісторыі зодчы, Самы мудры ў вяках бальшавік.Глебка.Высокае майстэрства індыйскіх зодчых і будаўнікоў можна бачыць у збудаванні палацаў.«Полымя».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
developer
[dɪˈveləpər]
n.
1) забудо́ўвальнік, забудо́ўнік, будаўні́к-прадпрыма́льнік -а m.; распрацо́ўнік -а m.
2) Phot. праяўля́льнік -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
архітэкту́ра
(лац. architectura, ад гр. architekton = будаўнік)
1) майстэрства праектаваць і ўзводзіць будынкі;
2) характар, стыль будынка (напр. гатычная а.).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
contractor
[kənˈtræktər]
n.
1) падра́дчык -а m., прадпрые́мец -ца m.
building contractor — будаўні́к-падра́дчык, будаўнічы прадпрые́мец
2) Anat. сьцяжны́ му́скул
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
канстру́ктар, ‑а, м.
1. Той, хто канструюе што‑н., стварае канструкцыю (у 1, 2 знач.). Інжынер-канструктар. □ [Студэнты] у недалёкім будучым — інжынеры: хто — будаўнік, хто — механік, хто — канструктар, хто — тэхнолаг.Хадкевіч.
2. Набор дэталей і матэрыялаў для канструявання (дзецям). У Колі быў дзень нараджэння, і яму прынеслі шмат падарункаў. І металічны канструктар, і вялікі зялёны самазвал, і кубікі.Арабей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
architect
[ˈɑ:rkɪtekt]
n.
1) архітэ́ктар -а m.
2) Figur. тво́рца -ы m. & f.
Everyman is the architect of his own destiny — Ко́жны чалаве́к — будаўні́к свайго́ лёсу
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
летуце́ннік, ‑а, м.
Той, хто схільны да летуцення, аддаецца летуценням. Колінг — вялікі летуценнік, але адначасова і чалавек справы.Гамолка.Кожны будаўнік — у пэўнай ступені паэт і летуценнік, з вялікаю вераю ў свае сілы і магчымасці.Грахоўскі.// Той, хто адыходзіць ад рэальнай рэчаіснасці ў свет фантастыкі; фантазёр. На новае месца працы ў вёску Выганы Лабановіч прыехаў не наіўным летуценнікам, а сталым чалавекам.Пшыркоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паэ́т, ‑а, М паэце, м.
1. Аўтар вершаваных паэтычных твораў. Янка Купала — народны паэт, класік беларускай літаратуры.Івашын.У пачатку 20‑х гадоў на літаратурнай ніве з’яўляецца цэлая плеяда маладых паэтаў і празаікаў.Майхровіч.// Пра мастака любога віду мастацтва, творы якога вызначаюцца паэтычнасцю, лірызмам.
2. Пра чалавека ўзвышанай, паэтычнай натуры. Кожны будаўнік — у пэўнай ступені паэт і летуценнік, з вялікаю вераю ў свае сілы і магчымасці.Грахоўскі.
[Грэч. poiētē.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Тварэ́ц ’той, хто стварае матэрыяльныя і духоўныя каштоўнасці’ (ТСБМ), ’творца, стварыцель’ (Ласт., Некр. і Байк.), тво́ріц ’творца, Бог’ (Бяльк.), ст.-бел.творе́ц ’тварэц, стваральнік’ (XV ст., КГС). Параўн. укр.тво́ре́ць ’тс’, рус.творе́ц ’тс’, стараж.-рус.творьць ’тс’, польск.tworzec, ст.-польск.twarzec ’тс’, в.-луж.twórс, н.-луж.tworc ’будаўнік’, ’творца (рэліг.)’, серб.-харв.tvórac ’творчая асоба, творца’, балг.творе́ц ’тс’, ’стваральнік, Гасподзь’, макед.творец ’тс’. Прасл.*tvorьcь — дэрыват ад *tvoriti, гл. тварыць1 (Шустар-Шэўц, 1565), рэлігійнае значэнне, хутчэй за ўсё, пад чэшскім уплывам, параўн. ст.-чэш.tvořitel ’стваральнік, Гасподзь’ (Басай-Сяткоўскі, Słownik, 403), твары́цель ’тс’ (Нас.).