tinkle​2 [ˈtɪŋkl] v. звані́ць; звіне́ць; дзы́нькаць, бра́згаць;

tinkle on a guitar бры́нкаць на гіта́ры

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

греме́ть несов.

1. прям., перен. грыме́ць;

2. (звякать) бра́згаць; (грохотать) груката́ць, грукаце́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

szczękać

незак. ляскаць, бразгаць;

szczękać zębami — ляскаць зубамі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

potrząsać

незак. трэсці, устрэсваць;

potrząsać szabelką — бразгаць зброяй

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адля́скаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Скончыць ляскаць, стукаць, бразгаць. Балаголаўская вуда адляскала коламі па лясной дарозе, выехала на палявы прастор і ўжо набліжалася да маіх родных аселіц. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лязгать несов. ля́скаць; (звякать) бра́згаць;

лязгают це́пи бра́згаюць ланцугі́;

◊

лязгать зуба́ми ля́скаць зуба́мі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

clatter​2 [ˈklætə] v.

1. сту́каць, бра́згаць, бразгата́ць

2. грукаце́ць, груката́ць, гру́каць, ля́скаць

3. тупаце́ць

4. балбата́ць, лапата́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sabre [ˈseɪbə] n.

1. ша́бля, ша́шка;

a sabre blade кліно́к ша́шкі

2. пала́ш;

rattle the sabre бра́згаць збро́яй

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бля́мкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Бразгаць чым‑н. металічным. Рыпелі вароты, блямкалі засаўкі, то там, то тут чуўся грукат у дзверы. Няхай. // Дрэнна іграць на чым‑н., брынкаць. Блямкаць на піяніна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Кла́паць ’шлэпаць нагамі’ (ТС). Укр. клапати ’біць, стукаць, бразгаць’, балг. клапам ’тс’, серб.-харв. клапати ’тс’, славен. klapȃti ’павольна ісці’, польск. kłapać ’біць, стукаць’, чэш. klapali ’біць, бразгаць’, в.-луж. kłapać ’тс’, н.-луж. kłapać ’тс’. Прасл. klapali — ітэратыў да klopati (гл. клапатаць). Параўн. Трубачоў, Эт. сл., 9, 184.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)