бра́згаць, -аю, -аеш, -ае; незак.
Утвараць кароткія звонкія гукі, удараючы чым-н. па металічных, шкляных і інш. прадметах.
Б. вёдрамі.
|| зак. пабра́згаць, -аю, -аеш, -ае.
|| аднакр. бра́знуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| наз. бра́зганне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бра́згаць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
бра́згаю |
бра́згаем |
| 2-я ас. |
бра́згаеш |
бра́згаеце |
| 3-я ас. |
бра́згае |
бра́згаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
бра́згаў |
бра́згалі |
| ж. |
бра́згала |
| н. |
бра́згала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
бра́згай |
бра́згайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
бра́згаючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
бра́згаць несов. греме́ть; хло́пать; (чем-л. металлическим) звя́кать, ля́згать, бря́кать, бряца́ть; бренча́ть;
б. вёдрамі — звя́кать вёдрами;
б. жале́зам — ля́згать желе́зом;
б. дзвяра́мі — хло́пать две́рью;
б. ключа́мі — звя́кать ключа́ми;
◊ б. збро́яй — бряца́ть ору́жием
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бра́згаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Утвараць кароткія звонкія гукі, удараючы чым‑н. па металічных, шкляных і інш. прадметах. За плячыма ў Даражкова была скрынка з інструментам; там бразгалі адно аб адно гаечныя ключы, балты, кастылі. Васілёнак. // чым. Рабіць, выклікаць шум, гукі ўдарамі металічных або шкляных і інш. прадметаў аб што‑н. Нехта ідзе да дзвярэй хаты Рудзінскіх і бразгае клямкаю. Скрыган. У кухні засталася адна маці — яна яшчэ доўга там бразгала посудам. Хадкевіч.
•••
Бразгаць зброяй — пагражаць вайною.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Бра́згаць, бра́зґаць ’стукаць, брынчаць’, таксама бра́зкаць. Рус. бря́згаць, укр. бря́зкати. Паводле Рудніцкага, 227, утварэнне ад выклічніка брязь! (гукапераймальнае). Фасмер (1, 225) лічыць роднасным з літ. breñgsti, brenzgiù ’загучаць, застукаць’. Параўн. Буга, РФВ, 70, 102. Траўтман (37) слав. bręzgъ і літ. формы выводзіць з балт.-слав. *brenzg‑. Сюды ж бел. бра́знуць ’стукнуць’, бра́знуцца ’ўпасці’ (bręzgnǫ‑ti).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бразгаць; бразгатаць, бразгацець, звякаць (разм.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
пабра́згаць гл. бразгаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бряца́ть несов. бра́згаць;
◊
бряца́ть ору́жием книжн. бра́згаць збро́яй.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
звякать несов. бра́згаць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бра́знуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак.
1. гл. бразгаць.
2. каго-што. З сілай кінуць, паваліць, выклікаўшы шум; грымнуць.
Б. аб зямлю.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)