brilliance [ˈbrɪliəns] n. я́ркасць, бляск;

brilliance of mind бліску́чы ро́зум

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

brillant

[-'jant]

a бліску́чы, выда́тны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

глянцаві́ты, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і глянцавы (у 1 знач.); бліскучы. Глянцавітае зялёнае лісце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

quicksilver​2 [ˈkwɪksɪlvə] adj.

1. я́ркі, бліску́чы

2. lit. руха́вы, жва́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ра́дый, ‑ю, м.

Радыеактыўны хімічны элемент, які ўяўляе сабой серабрыста-белы бліскучы метал. Выпрамяненне радыю.

[Ад лац. raduis — прамень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

glänzend

1.

a

1) бліску́чы

2) перан. бліску́чы, выда́тны

2.

adv выда́тна, паспяхо́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

illúster

a бліску́чы, знакамі́ты, славу́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stráhlend

a бліску́чы, праме́нны, зіхо́ткі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

саціні́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

Надаваць бліскучы выгляд, як у саціне; глянцаваць (звычайна пра паперу).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

jet​1 [dʒet] n.

1. min. чо́рны буршты́н, гага́т

2. бліску́чы чо́рны ко́лер

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)