currant [ˈkʌrənt] n.
1. pl. currants кары́нка (чорны дробны сушаны вінаград без костачак)
2. парэ́чкі (кустовая ягадная расліна);
black/red/white currants чо́рныя/чырво́ныя/бе́лыя парэ́чкі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
пчала́, ‑ы, ж.
Насякомае, якое перапрацоўвае кветкавы нектар на мёд. А сады гэтаю вясною стаялі, нібы замеценыя завірухай, белыя-белыя. Над імі гулі раі пчол, выгінаючы аксамітныя спінкі ў венчыках, і неслі ўзятак на новыя пасекі ў свае даўно абжытыя вуллі. Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
павыво́рвацца, ‑аецца; зак.
Выарацца — пра ўсё, многае. Павыворваліся белыя, пакручастыя, як жывыя істоты, карані травы. Ермаловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чашчаві́к, ‑а, м.
Абл. Падбярозавік. Далей пад лагі ў бярэзніку — чырвоныя падасінавікі і белыя чашчавікі. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Перакабе́лы, пэрэкобі͡элы ’чорны бык ці карова з белай паласой упоперак тулава’ (Бес.), ст.-польск. przekobiały ’ў белыя палосы’, przekoczarny ’ў чорныя палосы’. Да пе́рак і бе́лы (гл.), параўн. славен. pré̥koš ’назва свойскай жывёлы, у прыватнасці, свінні’, pré̥kast ’паласаты’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ша́рык м., уменьш. (к шар) ша́рик;
○ чырво́ныя крывяны́я ~кі — кра́сные кровяны́е ша́рики;
бе́лыя крывяны́я ~кі — бе́лые кровяны́е ша́рики
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
флёрдара́нж, ‑у, м.
Белыя кветкі памяранцавага дрэва або штучныя кветкі такога ж выгляду, якімі прыбіраюць маладую да шлюбу.
[Фр. fleur d'orange.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кудзе́ліцца, ‑ліцца; незак.
Разм. Станавіцца падобным на кудзелю. Праходзіў ваяўнічы настрой пана Зыгмунта. Абвісалі і кудзеліліся вусы, нязграбнымі рабіліся рудыя халяўкі. Лынькоў. На месяц наплываюць доўгія белыя палосы, Іх нешта валачэ з захаду на ўвесь край неба. Над хатай яны кудзеляцца, расплываюцца, як белыя гусі на віры. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апа́к
(лац. opacus = цёмны, непразрысты)
1) сорт белай гліны, якая ідзе на выраб пасуды;
2) белыя ганчарныя вырабы, падобныя да тонкага фаянсу.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
corpuscle
[ˈkɔrpʌsəl]
n.
1) часьці́нка f.
2) крывяны́ ша́рык, мале́кула f.
red (white) corpuscles — чырво́ныя (бе́лыя) крывяны́я ша́рыкі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)