łotrzyk

м. разбойнік, бандыт, злачынец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

грамі́ла, ‑ы, м.

Разм. пагард.

1. Пра высакарослага грузнага чалавека. Прыгнуўшы галаву, граміла волатаўскага складу пераступіў парог і апынуўся ў пакоі допытаў. Колас.

2. Бандыт, пагромшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бандыты́зм

(ад бандыт)

злачынная дзейнасць, звязаная з удзелам у грабежніцкіх бандах, забойствах, узброеных нападах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

hijacker [ˈhaɪdʒækə] n. той, хто захо́плівае самалёты; паве́траны піра́т, паве́траны банды́т; налётчык, грабе́жнік (які нападае на аўтамабілі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

gangster

[ˈgæŋstər]

1.

n.

га́нгстэр, банды́т -а m.

2.

adj.

га́нгстэрскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ся́паць ’торкаць, калоць, тыркаць’ (Ласт.), сяпа́г ’рэзніцкі нож’, сяпа́ч ’рэзнік’ (там жа). Няясна, магчыма, фанетычны варыянт се́паць (гл.); параўн. польск. siepacz ’бандыт, забойца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ráubmörder

m -s, - банды́т, разбо́йнік (які забівае з мэтай грабяжу)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

о́бер-

1. Першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае старшынства ў пасадзе, чыне, напрыклад: обер-яфрэйтар, обер-майстар.

2. Разм. Першая састаўная частка складаных слоў, якія абазначаюць найбольшую наяўнасць адмоўных якасцей, напрыклад: обер-бандыт.

[Ням. Ober — галоўны, старшы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прылама́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прыламаць.

2. у знач. прым. Надламаны, прыгнуты. Грузным мяшком бандыт з’ехаў пад абгарэлы пянёк, адну руку падкурчыўшы пад сябе, а другой хапаючыся за прыламаныя галінкі. Кірэенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галаварэ́з, ‑а, м.

Разм.

1. Забойца, бандыт. Фашысцкія галаварэзы.

2. Ліхач, сарвігалава. Пагладжваючы свае пышныя вусы, Васіль Каравай дабрадушна адказваў: «...Паглядзела, што мой характар — крэмень, ну і адважылася пайсці за такога галаварэза. Праўда, Верачка?» Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)