Súhle

f -, -n

1) дрыгва́, ба́гна, твань

2) лу́жына

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

everglade

[ˈevərgleɪd]

n.

балаці́стая нізі́на (ме́сцамі паро́слая высо́кай траво́ю); вялі́кае бало́та, ба́гна f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

quicksand [ˈkwɪksænd] n. (таксама pl. quicksands)

1. geol. плыву́н; зы́бкі пясо́к

2. ба́гна (перан.);

get caught in the quicksands тра́піць у ба́гну

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

То́піла, топ ’багна’ (Шатал.). Гл. тапіла.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

боло́то ср., в разн. знач. бало́та, -та ср.; ба́гна, -ны ж.;

скати́ться в боло́то перен. скаці́цца ў бало́та;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Крыны́чына ’дрыгва, твань, багна’ (Нар. лекс.). Гл. крыніцах.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бэ́гна ’багна’ (Шат., Яшкін). Другасная форма слова багно́ (гл. ба́гна 1). Адносіны вакалізму, як у барса́ць: бэ́рсаць (гл.). Няма ніякай сувязі з чэш. behno (да чэш. змены bahno > behнo, гл. Цуржын, Studie, 51–52, карта IV).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Féhn

n -(e)s, -e

1) ба́гна, твань; распрацава́нае бало́та

2) тарфя́нікі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Тапе́ль ’топкае балота’ (в.-дзв., ЛА, 2), ’балота, якое зарасло густым хмызняком’ (в.-дзв., ЛА, 5), ’багна, твань’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ). Параўн. укр. то́пель ’глыбокае месца’, топі́ль ’вір’, рус. то́пель, то́пиль ’грузкае балоцістае месца’, польск. topiel ’вір; багна’, ст.-польск. ’разліў, возера; багна, небяспечная глыбіня’, каш. toṕel ’топкае балота, багна, твань’ і, магчыма, палаб. tüöpéina ’балоцістая мясцовасць’. Вытворныя ад тапіць 1 або ад то́пкі ’балоцісты, гразкі’, што характэрна для рэгіянальнага словаўтварэння, гл. Сцяцко, Афікс. наз., 98; сюды ж са складаным суф. ‑ельня ​топе́льня ’гразкае месца’ (ТС). Адносна польскіх слоў гл. Борысь, 638. Талстой (Геогр., 170) мяркуе пра зыходнае *top‑, параўн. рус. топь, гл. топ.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бе́зма ’гразкае, непрыкметнае месца, дзе загразае ці топіцца жывёла’ (Яшкін). З *бе́зна (*bez(ъ)dъna), параўн. ба́гма ’багна’ (Касп.) < ба́гна (невядома, ці пераход н > м фанетычны). Семантыка слова выказвае працэс дэградацыі, мікранізацыі гэтага тэрміна (’вялікая глыбіня’ → ’лужына і да т. п.’). Параўн. Талстой, Геогр., 235–236.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)