рэпута́цыя, -і, ж.

Грамадская ацэнка, якая склалася пра каго-н., агульная думка пра якасці, заслугі і недахопы каго-, чаго-н.

Добрая, дрэнная р.

Ганьбаваць чыю-н. рэпутацыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Wértung

f -, -en ацэ́нка

~ nach Púnkten — спарт. ацэ́нка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

oszacowanie

н. ацэнка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wycena

ж. ацэнка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wartościowanie

н. ацэнка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

крытэ́рый, -ю, мн. -і, -яў, м. (кніжн.).

Прыкмета, на аснове якой даецца ацэнка чаму-н., робіцца класіфікацыя чаго-н.

К. для падзелу твораў мастацтва.

К. для вызначэння пераможцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

value judgement [ˈvælju:ˌdʒʌdʒmənt] n. суб’екты́ўная ацэ́нка (чаго-н., каго-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сортавыпрабава́нне, ‑я, н.

Праверка і ацэнка сартоў сельскагаспадарчых культур, якая праводзіцца ў полі на спецыяльных участках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

assessment [əˈsesmənt] n.

1. ацэ́нка, ацэ́ньванне

2. атэста́цыя

3. вы́значаная су́ма пла́ты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зласло́ўе, ‑я, н.

Злая ацэнка; абгаворы, плёткі. — Як жа ты пакідаеш яе на ласку людскога зласлоўя? Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)