ацэ́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ацэ́нка ацэ́нкі
Р. ацэ́нкі ацэ́нак
Д. ацэ́нцы ацэ́нкам
В. ацэ́нку ацэ́нкі
Т. ацэ́нкай
ацэ́нкаю		 ацэ́нкамі
М. ацэ́нцы ацэ́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ацэ́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. гл. ацаніць.

2. Думка, меркаванне пра якасць, значэнне каго-, чаго-н.

Даць ацэнку.

3. Адзнака, абазначэнне ступені ведаў і паводзін вучняў.

А. па літаратуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ацэ́нка ж., прям., перен. оце́нка;

а. маёмасці — оце́нка иму́щества;

а. дзе́йнасці — оце́нка де́ятельности

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ацэ́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. ацэньваць — ацаніць.

2. Думка, меркаванне пра якасць, годнасць, значэнне каго‑, чаго‑н. Даць ацэнку.

3. Прынятае абазначэнне ступені ведаў і паводзін вучняў; адзнака. Паставіць ацэнку. Пяцібальная сістэма ацэнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ацэнка, характарыстыка, атэстацыя; абмалёўка (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

экспрэ́с-ацэ́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. экспрэ́с-ацэ́нка экспрэ́с-ацэ́нкі
Р. экспрэ́с-ацэ́нкі экспрэ́с-ацэ́нак
Д. экспрэ́с-ацэ́нцы экспрэ́с-ацэ́нкам
В. экспрэ́с-ацэ́нку экспрэ́с-ацэ́нкі
Т. экспрэ́с-ацэ́нкай
экспрэ́с-ацэ́нкаю		 экспрэ́с-ацэ́нкамі
М. экспрэ́с-ацэ́нцы экспрэ́с-ацэ́нках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ацані́ць, ацаню́, ацэ́ніш, ацэ́ніць; ацэ́нены; зак.

1. каго-што. Вызначыць цану каго-, чаго-н.

А. каня.

А. хату.

2. што. Устанавіць узровень, ступень падрыхтаванасці.

А. веды школьнікаў.

3. перан., каго-што. Выказаць думку, меркаванне аб значэнні або каштоўнасці каго-, чаго-н.

Правільна а. учынак палявода.

|| незак. ацэ́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. ацэ́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.; прым. ацэ́начны, -ая, -ае (паводле 1 знач.).

Ацэначная камісія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

правізо́рны, -ая, -ае (кніжн.).

Папярэдні або часовы.

Правізорная ацэнка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

оце́нка ацэ́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неадабрэ́нне, -я, н.

Адмоўная ацэнка каго-, чаго-н.

Выказаць сваё н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)