ацылава́ць

(ад. англ. acyl = кіслотны радыкал)

замяшчаць атамы вадароду ў арганічных злучэннях дапаўняльнікам карбонавай кіслаты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дыямі́ны

[ад гр. di(s) = двойчы + аміны]

вугляводы, у якіх два атамы кіслароду замешчаны амінагрупамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АКЦЭ́ПТАР,

дэфект крышталічнай рашоткі паўправадніка, здольны «захапіць» электроны і тым забяспечыць дзірачную электраправоднасць. Тыповыя акцэптары для германію (Ge) і крэмнію (Si) — атамы-дамешкі хім. элементаў III групы (B, Al, Ga, In). Гл. таксама Донары.

т. 1, с. 223

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

атамізава́ць

(фр. atomiser, ад гр. atomos = непадзельны)

1) фіз. разбіваць на атамы, раздрабняць;

2) перан. дробязна аналізаваць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ізато́ны

(ад іза- + гр. tonos = напружанне)

атамы розных хімічных элементаў, у ядрах якіх ёсць аднолькавая колькасць нейтронаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сілакса́ны

(ад лац. silex, -icis = крэмень)

злучэнні, якія змяшчаюць у малекуле атамы крэмнію і кіслароду, што чаргуюцца паміж сабой.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дысацыя́цыя

(лац. dissociatio = раз’яднанне, раздзяленне)

1) хім. распад малекул на некалькі больш простых элементаў (атамы, радыкалы, іоны);

2) псіх. парушэнне звязнасці псіхічных працэсаў (проціл. асацыяцыя 3).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

азо́лы

[ад аз(от) + -ол]

пяцічленныя гетэрацыклічныя злучэнні, якія маюць у цыкле атамы вугляроду і не менш як два гетэраатамы, адзін з іх азот.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АЗО́ЛЫ,

пяцічленныя гетэрацыклічныя злучэнні, якія маюць у цыкле атамы вугляроду і не менш як два гетэраатамы, адзін з іх азот. Да азолаў належаць аксазол, імідазол, піразол, тыязол і інш. Маюць араматычныя ўласцівасці. Уваходзяць у састаў прыродных злучэнняў і лекаў (вітаміны B1 і B12, амідапірын, анальгін, гістыдзін і інш.).

т. 1, с. 170

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дысацыя́цыя

(лац. dissociatio = раз’яднанне)

1) распад малекул на састаўныя часткі (атамы, радыкалы, іоны);

2) парушэнне звязнасці псіхічных працэсаў (проціл. асацыяцыя 3).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)