астрагеало́гія

(ад астра- + геалогія)

раздзел геалогіі, які займаецца вывучэннем будовы планет.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

астраспектраско́п

(ад астра- + спектраскоп)

прыстасаванне для назірання над спектрамі нябесных свяціл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

астрагеагра́фія

(ад астра + геаграфія)

навука, якая даследуе прыродныя ўмовы планет Сонечнай сістэмы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

астраспектраскапі́я

(ад астра- + спектраскапія)

раздзел астрафізікі, які займаецца даследаваннем спектраў астранамічных аб’ектаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

астрабата́ніка

(ад астра- + батаніка)

раздзел астрабіялогіі, які вывучае ўмовы існавання расліннасці на іншых планетах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

астрабіяло́гія

(ад астра- + біялогія)

навука, якая даследуе праблемы існавання жыцця ў Сусвеце; касмічная біялогія.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

астрабле́ма

(ад астра- + гр. blema = рана)

геалагічная структура старажытнага метэарытнага кратэра на паверхні Зямлі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

астрагно́зія

(ад астра- + -гнозія)

веданне зорнага неба, уменне пазнаваць на небе зоркі і сузор’і.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

астрана́ўт

(ад астра- + -наут)

1) спецыяліст у галіне астранаўтыкі;

2) тое, што і касманаўт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

астрапу́нкты

(ад астра- + пункт)

апорныя пункты геадэзічнай сеткі, геаграфічныя каардынаты якіх вызначаны астранамічнымі метадамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)