во́раны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад араць.

2. у знач. прым. Ускапаны пры дапамозе плуга. Воранае поле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уручну́ю, прысл.

Ручным спосабам, без выкарыстання машын. Шыць уручную. □ [Перчанка:] — Усё давялося рабіць уручную: араць, сеяць, касіць, жаць, малаціць. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

úrbar

a во́рны, апрацава́ны

~ máchen — ара́ць; асво́йваць цаліну́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ара́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад араць.

2. у знач. прым. Тое, што і вораны (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

break ground

капа́ць; ара́ць (зямлю́); выко́пваць я́му (пад буды́нак), пачына́ць будава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pflügen

vt ара́ць

◊ mit frémdem Kálbe ~ — выкарысто́ўваць чужу́ю пра́цу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

во́рыва, ‑а, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. араць.

2. Узаранае поле. Дзяўчынка бегла проста па ворыве, лёгка.. пераскокваючы з скібы на скібу. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абво́рваць да араць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

праара́ць, ‑ару, ‑арэш, ‑арэ; ‑аром, ‑араце; зак., што.

1. Апрацаваць плугам; узараць. // Зрабіць плугам. Праараць разору.

2. і без дап. Араць некаторы час. Праараць да вечара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наста́віцца, ‑стаўлюся, ‑ставішся, ‑ставіцца; зак.

Разм. Накіраваць пільны і доўгі позірк на каго‑н. — Не Кастусь, а ты будзеш араць! Зразумеў? — наставіўся вачыма на пана Габрыэля Чаравака. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)