во́раны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад араць.
2. у знач. прым. Ускапаны пры дапамозе плуга. Воранае поле.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)