блі́скаўка ж.

1. (зарніца) Wétterleuchten n -s;

2:

блі́скаўкі мн. (аздабленне) Flítter pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

украше́ние ср.

1. (действие) упрыгажэ́нне, -ння ср., аздабле́нне, -ння ср.; неоконч. упрыго́жванне, -ння ср.; убіра́нне, -ння ср., прыбіра́нне, -ння ср.;

украше́ние ёлки упрыгажэ́нне (упрыго́жванне, убіра́нне, прыбіра́нне, аздабле́нне) ёлкі; см. укра́сить, украша́ть;

2. (предмет) аздабле́нне, -ння ср.; упрыгажэ́нне, -ння ср.; убо́р, -ра м.; аздо́ба, -бы ж.;

ёлочные украше́ния ёлачныя аздабле́нні (ца́цкі);

3. перен. краса́, -сы́ ж., укра́са, -сы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набо́р, -у, м.

1. гл. набраць.

2. Сукупнасць прадметаў аднолькавага прызначэння.

Н. інструментаў.

3. Група вучняў, студэнтаў і пад. аднаго года паступлення.

4. Друкарскія літары, што перадаюць які-н. тэкст.

Рассыпаць н.

5. Аздабленне з металічных прадметаў на вупражы (спец.).

◊

Набор слоў — спалучэнне слоў без усякага сэнсу; бяссэнсіца.

|| прым. набо́рны, -ая, -ае (да 4 і 5 знач.).

Н. цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плюма́ж

(фр. plumage)

аздабленне з пёраў ці конскага воласу на галаўным уборы і на конскай збруі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

floresy

мн. арнамент; аздабленне; арабескі;

гл. esy-floresy

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

валю́та ​1, ‑ы, ДМ ‑люце, ж.

1. Асноўная адзінка грашовай сістэмы якой‑н. краіны.

2. Тып грашовай сістэмы. Залатая валюта.

3. зб. Грошы замежных краін, якімі карыстаюцца ў міжнародных разліках. Замежная валюта.

[Іт. valuta — цана.]

валю́та ​2, ‑ы, ДМ ‑люце, ж.

Скульптурнае аздабленне ў выглядзе спіральнага завітка з кружком у цэнтры.

[Ад іт. voluta— завіток.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Басала́й ’нягоднік, нахабнік’ (Гарэц., Нас., Яруш.), бысыла́й ’нягоднік, абібок, гультай’ (Бяльк.). Рус. басала́й. Гэта апошняе Фасмер (1, 130) лічыць магчымым выводзіць ад рус. бас, бась ’аздабленне’ і ла́ять. Няпэўна. Параўн. яшчэ Львоў, Зб. Петравічу, 318–320, дзе прыводзяцца некаторыя меркаванні адносна паходжання слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Gámsbart

m -(e)s, -bärte кута́сік з валасо́ў са́рны (аздабленне на тырольскіх капялюшах)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

приукра́шивание

1. упрыго́жванне, -ння ср., прыбіра́нне, -ння ср., аздабле́нне, -ння ср.;

2. перен. прыхаро́шванне, -ння ср.; перабо́льшванне, -ння ср.; см. приукра́шивать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кута́с ’пучок нітак, звязаных разам на адным канцы, які служыць для ўпрыгожвання’ (ТСБМ, Нас., Шат., Гарэц., Сл. паўн.-зах., ТС, Касп., Бяльк., Мядзв., Шпіл., Яруш., Сцяшк., Мат. АС, Грыг.). Укр. кутас, рус. кутас, польск. kutas ’тс’. Запазычана з тур. kutas ’аздабленне на галаве’ (Бернекер, 1, 653).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)