Verbum

непако́іцца, -ко́юся, -ко́ішся, -ко́іцца; незак.

1. Адчуваць неспакой, трывогу; хвалявацца.

Н. перад дакладам.

2. Праяўляць клопат, турбавацца.

Н. за сына.

га́дзіцца, -джуся, -дзішся, -дзіцца; незак. (разм.).

1. Адчуваць агіду да каго-, чаго-н.; брыдзіцца.

Г. жаб.

2. Рабіцца брудным, забруджвацца.

сумнява́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

Адчуваць няўпэўненасць, сумненне адносна каго-, чаго-н.

С. ў вывадах камісіі.

Не сумнявайцеся, не падвяду.

зя́бнуць, -ну, -неш, -не; зяб, -бла; -ні; незак.

Мерзнуць, вельмі моцна адчуваць холад.

Рукі зябнуць.

|| зак. азя́бнуць, -ну, -неш, -не; азя́б, -бла; -ні.

ура́злівы, -ая, -ае.

Здольны жыва адчуваць, успрымаць што-н.; такі, якога лёгка вывесці з раўнавагі.

У. чалавек.

Уразлівае сэрца.

|| наз. ура́злівасць, -і, ж.

хаце́цца, хо́чацца; безас., незак., чаго, з інф. і са злуч. «каб».

Адчуваць патрэбу ў чым-н., вельмі жадаць чаго-н.

Яму хацелася есці.

пачу́цце, -я, мн. -і, -яў, н.

Здольнасць адчуваць, успрымаць з’явы аб’ектыўнай рэальнасці.

Органы пачуццяў.

П. зроку.

П. слыху.

П. смаку.

П. нюху.

П. дотыку.