odrzucić

зак.

1. адкінуць;

2. адхіліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адме́сці

1. wégfegen vt; beiséite kéhren;

2. (адхіліць) verwérfen* vt, ábtun* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

отве́ргну́ть сов. (что-л.) адхілі́ць, адкі́нуць; не прыня́ць; (кого-л.) вы́рачыся; не прызна́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

brush off

а) счы́сьціць, згарну́ць

б) informal адхілі́ць, адкі́нуць як нява́жнае; абрэ́заць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

throw open

а) шыро́ка расхіну́ць, адчыні́ць на́сьцеж

б) адхіліць усе́ перашко́ды або́ абмежава́ньні

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

odtrącić

зак.

1. адпіхнуць, адкінуць, адхіліць;

2. вырачыся

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

utrącić

зак.

1. адбіць, адкалоць;

2. разм. адхіліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

blankly [ˈblæŋkli] adv.

1. абыя́кава; ту́па, невыра́зна;

stare blankly at smb./smth. абыя́кава глядзе́ць на каго́-н./што-н.

2. пра́ма, рашу́ча; катэгары́чна;

decline an offer blankly рашу́ча адхілі́ць прапано́ву

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адхіну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што.

1. Адхіліць, адсланіць (тое, чым захінута што‑н.). Ліпачка павярнулася да акна, трошачкі адхінула фіранку і глядзіць, углядаецца ў месячную ноч. Сабаленка. На Эльбрусе з белых дзвюх вяршыняў Раніца зняла смугі пялёнку, Быццам бы з грудзей сваіх Дзяўчына Адхінула прасціну спрасонку. Аўрамчык.

2. Адхіліць, адвесці ўбок. Пётра разумее, што трэба ўзняцца, узяць вілкі і выняць з печы чыгун з вадою, але не можа адхінуць далоні ад скроняў. Галавач. А Сымонка, як прыкуты, Не мог пальцам зварухнуць, Не мог гэтых чараў путы Ні разбіць, ні адхінуць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неадхі́льны

1. (якога нельга адхіліць) nicht zu beséitigen, únüberwindlich;

2. (неадступны, пастаянны, пераканаўчы) únumstößlich, unwiderlégbar; bezáubernd, unwiderstéhlich

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)