Адчыкры́жыць ’адрэзаць, адсячы’ (Бяльк.). Гл. чыкрыжыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wégschneiden

* vt адрэ́заць, зрэ́заць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

адрэ́зацца, ‑рэжацца; зак.

Быць адрэзаным (гл. адрэзаць у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Адша́стаць ’хутка адрэзаць’ (Касп.). Гл. абшастаць і шастаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

наадраза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Адрэзаць вялікую колькасць чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпілава́ць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; зак., што.

Адрэзаць пілою. Адпілаваць канец бервяна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адразны́, -а́я, -о́е.

1. Такі, які трэба і можна адрэзаць.

А. талон.

2. Не суцэльны, з прышытай часткай.

Сукенка з адразным станікам.

3. Прызначаны для адразання.

А. станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

odciąć

зак. адрэзаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

oderznąć

зак. адрэзаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

odkroić

зак. адрэзаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)