супераге́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Агент контрразведкі высокага класа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпіён, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тайны агент, які займаецца шпіянажам.

|| ж. шпіёнка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. шпіёнскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раз’язджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

Многа і часта ездзіць з месца на месца.

Р. па краіне.

|| прым. раз’язны́, -а́я, -о́е.

Р. агент.

Р. карэспандэнт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бро́кер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Агент-пасрэднік пры заключэнні здзелак на біржах, пры куплі-продажы каштоўных папер, тавараў.

|| прым. бро́керскі, -ая, -ае.

Брокерская кантора.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

agent

м.

1. агент;

agent bankowy (banku) — банкаўскі агент;

agent czarterowy — чартэрны агент;

agent eksportowy — экспартны агент; агент па экспарце;

agent fiskalny (skarbowy) — фіскальны агент;

agent giełdowy — біржавы агент;

agent handlowy — камерцыйны агент;

agent komisowy — агент-камісіянер;

agent monopolowy — манапольны агент;

agent podatkowy — падатковы агент;

agent spedycyjny — агент па пагрузцы і высылцы тавару; экспедытар;

agent stały — агент-прадстаўнік;

agent ubezpieczeniowy — страхавы агент;

agent zaopatrzeniowy — агент па забеспячэнні;

agent zwykły — агент без выключных правоў;

2. тайны агент; шпег, шпіён; дэтэктыў;

agent wywiadu (kontrwywiadu) — агент разведкі (контрразведкі)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

secret agent [ˌsi:krətˈeɪdʒənt] n. та́йны аге́нт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

канфідэ́нт

(лац. confidens, -ntis)

тайны агент, агент разведкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

travel agent [ˈtrævlˌeɪdʒnt] n. аге́нт бюро́ падаро́жжаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

правака́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Тайны агент, які дзейнічае шляхам правакацыі (у 1 знач.).

Падсадзіць правакатара.

2. Падбухторшчык, які дзейнічае са здрадніцкай мэтай.

П. вайны.

|| прым. правака́тарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

akwizytor

м. агент; аквізітар;

akwizytor handlowy — гандлёвы агент (аквізітар);

akwizytor ubezpieczeniowy — страхавы агент (аквізітар)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)