цюхця́й, -яя́, мн. -яі, -яёў, м. (разм., неадабр.).

Непаваротлівы, няспрытны, абыякавы да ўсяго чалавек; няўклюда.

|| ж. цюхця́йка, -і, ДМ -йцы, мн. -і, -я́ек.

|| прым. цюхця́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

індыферэнты́зм

(ад лац. indifferens, -ntis = абыякавы)

абыякавасць, раўнадушнасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

адзеравяне́лы, -ая, -ае.

1. Які стаў цвёрдым, як дрэва, неадчувальным.

Адзеравянелыя ад холаду рукі.

2. перан. Анямелы, здранцвелы, нерухомы, застылы.

А. твар.

3. перан. Безуважны, абыякавы.

|| наз. адзеравяне́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Акажане́ць ’зачарвівець’, акажанелы ’раўнадушны, чэрствы, абыякавы’ (Яўс.). Гл. кажанець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

lekceważący

абыякавы, зняважлівы; пагардлівы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wúrstig

a абыя́кавы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

апаты́чны apáthisch; téilnahmslos (безудзельны); gléichgültig (абыякавы); träge (вялы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бясстра́сны

1. (спакойны) gelássen;

2. (абыякавы) léidenschaftslos, gléichmütig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нечуллі́вы, ‑ая, ‑ае.

Са слабай успрыімлівасцю да знешніх раздражняльнікаў. Нечуллівы да болю. // Пазбаўлены чуллівасці; абыякавы. Нечуллівы да прыгажосці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасі́ўны

(лац. passivus)

неактыўны, неэнергічны, абыякавы да ўсяго (напр. п. чалавек).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)