ein Úrteil ~ — юрыд. касава́ць [скасава́ць] прысу́д
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
bestréiten
*vt
1) аспрэ́чваць, абвярга́ць
ich will dies nicht ~ — я гэ́тага не адмаўлцю
2) апла́чваць (выдаткі)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Éinwurf
m -s, -würfe
1) разрэ́з, шчы́ліна (для кідання манет)
2) пярэ́чанне
éinen ~ widerlégen — абвярга́ць пярэ́чанне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
dismiss
[dɪsˈmɪs]
v.t.
1) адпуска́ць; распуска́ць
2) адкіда́ць, абвярга́ць; выкіда́ць
I dismissed the idea — Я адкі́нуў гэ́тую ду́мку
He dismissed it from his mind — Ён вы́кінуў гэ́та з галавы́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
widerrúfen
*vt
1) адмяня́ць, скасо́ўваць
2) абвярга́ць (што-н.); адмаўля́цца (ад чаго-н.)
die Beléidigung ~ — папрасі́ць прабачэ́ння за абра́зу [знява́гу]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
beríchtigen
vt
1) выпраўля́ць, папраўля́ць; (с)карэкці́раваць
2) абвярга́ць (ілжывае паведамленне)
3) плаці́ць (доўг)
éine Réchnung ~ — плаці́ць па раху́нку
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
пары́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.
1. Адбіць (адбіваць) (удар; першапачаткова — у фехтаванні). Можа, фашысты пранюхалі, што нашы збіраюцца наступаць на вышыню 145, дык загадзя агнявым налётам, які толькі што скончыўся, хацелі парыраваць удар.Сабаленка.
2.перан. Абвергнуць (абвяргаць) (чые‑н. довады, нападкі і пад. ў спрэчках). У яго, і толькі ў яго руках самае новае, самае свежае, самае неабвержнае. Гэта будзе такі ўдар, якога ні сам Шэмет, ні хто з яго адвакатаў не здолее парыраваць.Лобан.— Пра што людзі захочуць паслухаць, пра тое і раскажу, — парыравала .. [Ліда] напады бацькі.Шамякін.
[Фр. parer.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
zaprzeczać
незак.
1. адмаўляць; пярэчыць; абвяргаць;
2.komu czego не прызнаваць за кім чаго; адмаўляць каму ў чым;
гл. zaprzeczyć
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
адмаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак.
1.Незак.да адмовіць.
2. Выступаць праціўнікам чаго‑н.; не прызнаваць існавання, значэння, мэтазгоднасці чаго‑н. Адмаўляць існаванне бога. □ У процівагу В. Дуніну-Марцінкевічу паэт-грамадзяін Ф. Багушэвіч адмаўляў увесь тагачасны, і дзяржаўны лад.Шкраба.Помніць толькі [Сяргей], што ён нешта нігілістычна адмаўляў, і не столькі ад цвёрдага пераканання, колькі ад простай мужчынскай ўпартасці.Шамякін.
3.Абвяргаць што‑н., не згаджацца з кім‑, чым‑н. Да гэтага часу Скуратовіч прызнаўся, што некалькі разоў бачыўся з Толікам, але адмаўляў удзел сына ў забойствах.Чорны.[Уладзік:] — А таму нам [настаўнікам] трэба дагаварыцца загадзя; як трымацца на допыце, што казаць, а пра што маўчаць або адмаўляць зусім, каб не было супярэчлівых паказанняў.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
explode[ɪkˈspləʊd]v.
1. узрыва́ць; узрыва́цца; выбуха́ць (таксама перан.);
explode into laughter разрагата́цца;
explode with rage ве́льмі раззлава́цца;
Experts exploded the rocket. Эксперты ўзарвалі ракету.
2. разбура́ць, падрыва́ць (таксама перан.); абвярга́ць;
explode a myth/a theory разбуры́ць міф, абве́ргнуць тэо́рыю
3. рэ́зка павялі́чвацца;
The po pulation is expected to explode. Разлічваюць, што насельніцтва рэзка павялічыцца.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)