пле́ўра, -ы, ж.

Абалонка, якая пакрывае лёгкія і сценкі грудной поласці ў вышэйшых хрыбетных жывёл і чалавека.

|| прым. плеўра́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

варсі́ністы, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты варсінкамі. Варсіністая абалонка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цы́ста, -ы, ДМ -сце, ж. (спец.).

Абалонка, утвораная некаторымі арганізмамі (напр., бактэрыямі і прасцейшымі), якая засцерагае іх пры неспрыяльных знешніх умовах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

літасфе́ра, ‑ы, ж.

Верхняя цвёрдая абалонка зямнога шара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэці́на, ‑ы, ж.

Спец. Святлоадчувальная абалонка вока; сятчатка.

[Ад лац. retina — сятчатка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бяло́к², -лка́, мн. -лкі́, -лко́ў, м.

1. Празрыстая частка птушынага яйца, якая акружае жаўток.

2. Непразрыстая белая абалонка вока.

|| прым. бялко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ра́дужны, -ая, -ае.

У выразе: радужная абалонка (спец.) — пярэдняя частка сасудзістай абалонкі вочнага яблыка, якая размешчана наперадзе хрусталіка і вызначае сабой колер вачэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лупі́на, -ы, мн. -ы, -пі́н, ж.

1. Вонкавая абалонка плода, семя.

2. толькі мн. Адходы пасля ачысткі бульбы, пладоў, семя; шалупіны.

Кош лупін.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

iris [ˈaɪrɪs] n.

1. bot. і́рыс, каса́ч

2. anat. і́рыс; ра́дужная абало́нка (вока)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

брушы́на, ‑ы, ж.

Унутраная абалонка брушной поласці. Запаленне брушыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)