вы́дуть сов.
1. вы́дзьмуць, мног. павыдзіма́ць;
ве́тер вы́дул всё тепло́ из ко́мнаты ве́цер вы́дзьмуў усё цяпло́ з пако́я;
2. (губами) вы́дзьмухаць, мног. павыдзьму́хваць, однокр. вы́дзьмухнуць;
вы́дуть пе́пел из тру́бки вы́дзьмухаць по́пел з лю́лькі;
вы́дуть пыли́нку вы́дзьмухнуць пылі́нку;
3. (изготовить что-л. путём дутья) техн. вы́дзьмуць, мног. павыдзіма́ць;
вы́дуть буты́ль из стекла́ вы́дзьмуць бу́тлю са шкла;
4. (выпить содержимое сосуда) прост. вы́жлукціць, вы́дундзіць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
бро́сить сов., в разн. знач. кі́нуць; см. броса́ть;
◊
бро́сить ка́мень (ка́мнем, гря́зью) (в кого) кі́нуць ка́мень (ка́менем, гра́ззю) (у каго);
бро́сить в лицо́ (кому) кі́нуць у твар (каму);
бро́сить я́корь кі́нуць я́кар;
бро́сить перча́тку кі́нуць пальча́тку;
бро́сить взгляд кі́нуць по́зірк, гля́нуць;
бро́сить вы́зов кі́нуць вы́клік, вы́клікаць;
бро́сить тень (на чьё-л. и́мя) кі́нуць цень (на чыё імя́);
хоть брось прост. хоць кінь;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
пронести́ сов.
1. в разн. знач. пране́сці;
пронести́ ме́бель че́рез гла́вный вход пране́сці мэ́блю праз гало́ўны ўвахо́д;
по у́лице пронесли́ плака́ты па ву́ліцы пране́слі плака́ты;
опа́сность пронесло́ безл. небяспе́ку пране́сла;
2. перен. (промчать) прамча́ць, пране́сці;
маши́на пронесла́ нас че́рез центр го́рода машы́на прамча́ла (пране́сла) нас праз цэнтр го́рада;
3. безл. (прослабить), прост. пране́сці, праня́ць;
ребёнка пронесло́ от я́год дзіця́ пране́сла (праняло́) ад я́гад;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
естьI несов.
1. (питаться) е́сці;
о́чень хоте́лось есть ве́льмі хаце́лася е́сці;
2. (раздражать, разъедать) е́сці;
густо́й дым ел глаза́ густы́ дым еў во́чы;
3. (мучить) перен. е́сці;
меня́ ест тоска́ мяне́ есць туга́;
4. (изводить) перен., прост. е́сці, гры́зці;
есть кого́-л. с утра́ до ве́чера е́сці (гры́зці) каго́-не́будзь з ра́ніцы да ве́чара;
◊
есть глаза́ми е́сці вача́мі;
по́едом есть е́жма (по́едам) е́сці.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
привали́ть сов.
1. прывалі́ць, мног. папрыва́льваць;
привали́ть ка́мень к стене́ прывалі́ць ка́мень да сцяны́;
2. (прислонить, опереть) разг. прыпе́рці, мног. папрыпіра́ць, прыхіну́ць, мног. папрыхіна́ць, прыхілі́ць, мног. папрыхіля́ць;
3. (о судах) мор. прывалі́ць, падплы́сці, падплы́ць; (пристать к чему-л.) прыста́ць;
4. (прийти, появиться в большом количестве) разг. прывалі́ць;
5. (приехать, прийти, прибыть куда-л.) прост. прыпе́рці, прыпе́рціся, прысу́нуцца, прыцягну́цца;
◊
ему́ сча́стье привали́ло яму́ шча́сце прывалі́ла;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
реши́ться
1. (принять решение) вы́рашыць, наду́маць, наду́мацца;
я реши́лся е́хать сего́дня я вы́рашыў (наду́маў, наду́маўся) е́хаць сяго́ння;
2. (отважиться) адва́жыцца; асме́ліцца;
он не зна́ет, на что реши́ться ён не ве́дае, на што адва́жыцца (асме́ліцца);
3. (окончательно определиться) вы́рашыцца;
де́ло реши́лось не в его́ по́льзу спра́ва вы́рашылася не ў яго́ кары́сць;
4. (лишиться чего-л., потерять что-л.) прост. стра́ціць, згубі́ць;
она́ сна реши́лась яна́ стра́ціла (згубі́ла) сон.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
сбить сов., в разн. знач. збіць, мног. пазбіва́ць; (скопить) прост. сабра́ць;
сбить с то́лку збіць (пазбіва́ць) з то́лку (панталы́ку);
сбить це́ну збіць цану́;
сбить спесь с кого́-л. збіць фанабэ́рыю (пы́ху) з каго́-не́будзь;
сбить с ног збіць (пазбіва́ць) з ног;
сбить проти́вника с пози́ций воен. збіць праці́ўніка з пазі́цый;
сбить каблуки́ збіць (пазбіва́ць) абца́сы;
сбить ма́сло збіць ма́сла;
сбить до́ски збіць (пазбіва́ць) до́шкі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
обложи́ть сов.
1. в разн. знач. аблажы́ць, мног. паабклада́ць, паабкла́дваць;
ту́чи обложи́ли не́бо хма́ры аблажы́лі не́ба;
обложи́ло язы́к аблажы́ла язы́к;
обложи́ть нало́гом аблажы́ць пада́ткам;
2. (вокруг кого-, чего-л.) аблажы́ць, абкла́сці, мног. паабклада́ць, паабкла́дваць;
обложи́ть поду́шками (кого) аблажы́ць (абкла́сці) паду́шкамі (каго);
3. (отделать, облицевать) аблажы́ць, абкла́сці, мног. паабклада́ць, паабкла́дваць, абліцава́ць, мног. паабліцо́ўваць;
4. охот. абкружы́ць, аступі́ць; см. обкла́дывать 2;
5. (обругать) груб., прост. аблажы́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
ужо́ нареч., прост.
1. (потом, потом как-нибудь на досуге) вось, як-не́будзь;
ужо́ го́сти прие́дут, не до того́ бу́дет вось го́сці прые́дуць, не да таго́ бу́дзе;
приезжа́йте ужо́ к нам прыязджа́йце як-не́будзь да нас;
2. в знач. межд. (угроза, обещание отомстить) ну (вось), пачака́й(це);
я вас ужо́ проучу́ ну (вось), пачака́йце, я вас правучу́;
◊
ужо́ я тебя́! вось я табе́!, я ж. табе́!
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
установи́ть сов.
1. (поместить) устанаві́ць; (поставить) паста́віць;
установи́ть маши́ну устанаві́ць машы́ну;
установи́ть в ряд прост. устанаві́ць (паста́віць) у шэ́раг (рад);
2. (узаконить) устанаві́ць; (определить) вы́значыць; (наладить) нала́дзіць;
установи́ть реко́рд устанаві́ць рэко́рд;
установи́ть це́ны устанаві́ць (вы́значыць) цэ́ны;
установи́ть сноше́ния нала́дзіць зно́сіны;
3. (доказать) устанаві́ць; (обнаружить) вы́явіць;
установи́ть и́стину устанаві́ць пра́ўду;
установи́ть за́лежи угля́ вы́явіць пакла́ды ву́галю;
4. (организовать, устроить) устанаві́ць;
установи́ть поря́док (о́чередь) устанаві́ць пара́дак (чаргу́);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)