Verbum

непрыто́мнасць, -і, ж.

1. Страта прытомнасці, выкліканая хваравітым станам або душэўным узрушэннем.

Быць у непрытомнасці.

2. Крайняя ступень душэўнага ўзрушэння, пры якой траціцца здольнасць валодаць сабой.

Напалохацца да непрытомнасці.

но́сік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. гл. нос.

2. Частка збана, чайніка і пад., праз якую выліваюць вадкасць.

3. Вострая або завостраная частка якога-н. прадмета.

Н. яйка.

нядо́бра, безас., у знач. вык.

1. Дрэнна, не па душы.

Усё яму н.

2. каму. Пра цяжкі фізічны або душэўны стан.

Што табе н., мая галубка? Можа вадзіцы вып’еш?

паадпада́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; зак.

Адпасці, адваліцца ад чаго-н. у многіх месцах або ва ўсіх, многіх.

Паадпадаў тынк.

У выніку замаразкаў завязь агуркоў паадпадала.

паасма́льваць, -аю, -аеш, -ае; зак., каго-што.

1. Асмаліць¹ у многіх месцах, усё, многае або ўсіх, многіх.

П. бакі армяка.

П. вусы.

2. Апаліць з усіх бакоў.

П. слупы.

павылята́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́е; -а́ем, -а́еце, -а́юць; зак.

Вылецець — пра ўсіх, многіх або ўсё, многае.

Птушкі павыляталі са сваіх гнёздаў.

Ад выбуху павыляталі шыбы.

павыскраба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і павыскрэ́бваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Выскрабці ўсё, многае або ў многіх месцах.

П. кашу з гаршкоў.

П. плямы вапны на падлозе.

пага́рдлівы, -ая, -ае.

Які адносіцца да каго-, чаго-н. з пагардай або выражае, утрымлівае ў сабе пагарду да каго-, чаго-н.

Пагардлівыя адносіны.

Пагардлівыя словы.

|| наз. пага́рдлівасць, -і, ж.

падасыпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што і чаго.

Дасыпаць да якога-н. узроўню ўсё, многае або дасыпаць якую-н. колькасць чаго-н. ва ўсё, многае.

П. мяшкі збожжам.

пазвя́зваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. што. Звязаць, змацаваць усё, многае.

П. вяроўкі.

2. каго-што. Перавязаць, звязаць чым-н. усё, многае або ўсіх, многіх.

П. рукі бандытам.