адліва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. адліваць — адліць (у 1–4 знач.); адліўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмало́джванне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. абмалоджваць — абмаладзіць, абмалоджвацца — абмаладзіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абагачэ́нне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абагачаць — абагаціць і абагачацца — абагаціцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абвядзе́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. абвесці (у 1, 2, 3, 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дудзе́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дудзець, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ду́рыкі, ‑аў; адз. няма.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. дурыцца; свавольства. Хопіць дурыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

і́канне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ікаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. каваць (у 1, 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лапата́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. лапатаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лапаце́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. лапацець, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)