епітым’я́, ‑і,
[Ад грэч. epitimia — кара.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
епітым’я́, ‑і,
[Ад грэч. epitimia — кара.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пападгніва́ць, ‑ае;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўтара́ста,
Лік, колькасць, роўная ста пяцідзесяці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
штоно́чы,
Тое, што і штоноч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адпаве́дна.
1.
2. чаму і з чым,
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ара́кул, -а,
1. Месца, храм, дзе ў Старажытнай Грэцыі, Рыме, краінах старажытнага Усходу жрацы прарочылі ад імя Бога.
2. У антычным свеце: жрэц-прадказальнік волі бажаства, які даваў адказы на розныя пытанні.
3.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
па́хнуць, -ну, -неш, -не; пах, -хла; -ні;
1. Вылучаць які
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
распу́ста, -ы,
1. Распусны лад жыцця.
2. Свавольства, раздуранасць, адсутнасць дысцыпліны.
3.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
хадо́к, хадака́,
1. Той, хто ходзіць пехатой.
2. Выбраная асоба, якая пасылаецца куды
Не хадок хто куды (
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
этымало́гія, -і,
1. Раздзел мовазнаўства, які вывучае паходжанне і роднасныя сувязі слоў.
2. Паходжанне
Народная этымалогія (
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)