інварыя́нт, -а,
1. (
2. У мовазнаўстве: адзінка, якая заключае ў
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
інварыя́нт, -а,
1. (
2. У мовазнаўстве: адзінка, якая заключае ў
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
nieosobliwy
не вельмі добры; даволі кепскі; так
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
zawładnąć
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
uzmysłowić
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Машонка 1 ’порхаўка’ (
*Машонка 2, мошо́нка ’нейкая птушка, што робіць
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пітаманы ’дамарослы, сваёй гадоўлі’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пайме́нны, ‑ая, ‑ае.
Які мае ў
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
няўзбро́ены, ‑ая, ‑ае.
Які не мае пры
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паведамля́льны, ‑ая, ‑ае.
Які ўтрымлівае ў
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
безалкаго́льны, ‑ая, ‑ае.
Які не змяшчае ў
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)