плюсо́ўшчык, ‑а, м.

Спец. Рабочы, які займаецца плюсоўкай, плюсаваннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праці́ршчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца праціркай чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбіра́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца разбіраннем жывёльных туш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разлі́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца разліўкай чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разраза́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які робіць разрэзку чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́мшчык, ‑а, м.

Рабочы, які працуе на лесапільнай раме.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расшліхто́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы тэкстыльнай вытворчасці, спецыяліст па расшліхтоўцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рафінёршчык, ‑а, м.

Спец. Рабочы, які абслугоўвае рафінёрныя апараты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салі́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца саленнем чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сепара́таршчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца сепарацыяй чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)