ізадэ́нсы

(ад іза- + лац. densus = шчыльны)

ізалініі густаты паветра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

АЭРА...

(ад грэч. aer паветра),

першая састаўная частка складаных слоў, якая па значэнні адпавядае словам «авіяцыйны», «паветраны», напрыклад, аэрадром, аэрадынаміка.

т. 2, с. 171

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

schlúrfen

vt

1) (гу́чна) сёрбаць, глыта́ць; усмо́ктваць, паця́гваць (віно)

2) удыха́ць (чыстае паветра)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ábkühlen

1.

vt ахало́джваць, асту́джваць

2.

(sich) ахало́джвацца

(пра паветра), асту́джавацца (пра ваду)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

фы́ркаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. 3 шумам выпускаць паветра з ноздраў.

Конь фыркае.

2. 3 шумам, з перарывамі выпускаць газ, пару і пад.

Кран фыркае.

3. перан. Выказваць незадаволенасць чым-н. (разм.).

Усім незадаволены, на ўсіх фыркае.

|| аднакр. фы́ркнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. фы́рканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

э́рліфт

(англ. airlift, ад air = паветра + lift = падымаць)

устройства для пад’ёму вадкасці з дапамогай скампрэсаванага паветра; выкарыстоўваецца пры здабыванні нафты і вады з буравых свідравін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

выдзіма́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. выдзімаць — выдзьмуць (у 1 знач.).

2. Выраб пустацелых прадметаў з расплаўленага шкла пры дапамозе моцнага струменя паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́дарны, ‑ая, ‑ае.

Пахучы, духмяны. Водарнае паветра. Водарнае рэчыва. □ У лесе сыра. Пасля дажджу пахла прэллю. Ад зямлі, падымалася ўгару густая водарная пара. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

багу́н, ‑у, м.

Балотная вечназялёная расліна сямейства верасовых з рэзкім адурманьваючым пахам. Ранішняе паветра было напоена густым .. пахам багуну і перапрэлага леташняга лісця. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

барака́мера, ‑ы, ж.

Спец. Герметычна закрытае памяшканне, у якім штучна зменьваецца ціск паветра і даследуецца ўплыў вышыні і змененага газавага асяроддзя на арганізм чалавека.

[Грэч. baros — цяжар і camera — пакой.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)