арме́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да арміі (у 1–4 знач.), армейца; вайсковы. Армейская служба. Армейскі корпус. Армейская форма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арыфметы́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да арыфметыкі. Арыфметычная прагрэсія. Арыфметычны разлік. Арыфметычнае дзеянне. Сярэдні арыфметычны (лік). Сярэдняя арыфметычная (велічыня).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

marine​2 [məˈri:n] adj. марскі́; які́ мае дачыне́нне да мо́ра або́ караблёў;

marine plants марскі́я раслі́ны;

marine life марска́я фло́ра і фа́ўна;

marine insurance марско́е страхава́нне (суднаў і грузаў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

апера́тарскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае дачыненне да аператара.

2. у знач. наз. апера́тарская, ‑ай, ж. Памяшканне, у якім працуе аператар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аранжарэ́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да аранжарэі. Аранжарэйныя рамы. Аранжарэйная тэмпература. // Вырашчаны ў аранжарэі. Аранжарэйныя кветкі.

•••

Аранжарэйная расліна гл. расліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

беко́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да бекону; які служыць для прыгатавання бекону. Беконная свініна. // Які займаецца прыгатаваннем бекону. Беконная фабрыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бо́мбавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да бомбы. Бомбавы ўдар. □ Інтэрвалы паміж бомбавымі разрывамі бадай што ўжо і не заўважаліся. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азо́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да азоту. Азотная прамысловасць. Азотны завод. // Які мае ў сабе азот. Азотнае ўгнаенне. Азотная кіслага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аквамары́навы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае дачыненне да аквамарыну. Аквамарынавае шкло. // Зроблены з аквамарыну. Аквамарынавы пярсцёнак.

2. Колеру аквамарыну. Аквамарынавы фон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́ерны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае дачыненне да веера.

2. У выглядзе веера, падобны на веер. Веерныя чыгуначныя лініі. Веерная пальма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)