Verbum

падстаўны́, -а́я, -о́е.

1. Такі, які падстаўляюць знізу або збоку.

Падстаўная лесвіца.

2. Спецыяльна падабраны для якой-н. мэты, несапраўдны.

Падстаўная асоба.

ві́цэ-адміра́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Другое адміральскае званне, а таксама асоба, што носіць гэтае званне.

|| прым. ві́цэ-адміра́льскі, -ая, -ае.

гаспада́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Кіраўнік, асоба, якая кіруе гаспадарчымі справамі ўстановы, прадпрыемства і пад.

Вопытны г.

|| прым. гаспада́рніцкі, -ая, -ае.

генералі́сімус, -а, мн. -ы, -аў, м.

Самае высокае воінскае званне ў некаторых краінах, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

Г.

Сувораў.

лічы́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Асоба, якая робіць падлік каго-, чаго-н.

Л. перапісу насельніцтва.

|| ж. лічы́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

медсястра́, -ы́, мн. -сёстры і (з ліч. 2, 3, 4) -сястры́, -сясцёр, ж. Медыцынская сястра, асоба сярэдняга медыцынскага персаналу ў лячэбных установах.

камандо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вышэйшае званне ў рыцарскім ордэне, а таксама асоба, якая мела такое званне.

|| прым. камандо́рскі, -ая, -ае.

рэспандэ́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м. (афіц.).

Асоба, якая адказвае на пытанні анкеты або дае інтэрв’ю.

|| прым. рэспандэ́нцкі, -ая, -ае.

праві́цель, -я, мн. -і, -яў, м. (кніжн.).

Асоба, якая правіць краінай, дзяржавай.

|| ж. праві́цельніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. праві́цельскі, -ая, -ае.

прататы́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

Першапачатковы ўзор, правобраз, пераважна сапраўдная асоба як крыніца для стварэння літаратурнага вобраза, героя.

П. дзеда Талаша.