сумяшча́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Службовая асоба, якая працуе па сумяшчальніцтве.

|| ж. сумяшча́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. сумяшча́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)