праві́цель, -я, мн. -і, -яў, м. (кніжн.).

Асоба, якая правіць краінай, дзяржавай.

|| ж. праві́цельніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. праві́цельскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)