афіцыёзны

(лац. officiosus = паслужлівы)

1) які фармальна не звязаны з урадам, але на справе праводзіць яго погляды (напр. а-ая газета);

2) прасякнуты прапагандай пануючай ідэалогіі (напр. а-ая інфармацыя).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

наміна́льны

(лац. nominalis = імянны)

1) выражаны грашовай вартасцю, якая ўказана на чым-н. (напр. н-ая цана тавару);

2) які толькі называецца, але не выконвае сваіх функцый (напр. н. кіраўнік).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

tráurig

a су́мны, тужлі́вы, журбо́тны

~ sein (über A) — смуткава́ць, журы́цца (аб кім-н., чым-н.)

das ist ~ áber wahr — гэ́та су́мна, але́ факт

2) шкада́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Kúchen

m -s, - піро́г, піро́жнае; ку́хан, торт, пе́чыва

◊ ja ~! — іран. як бы не так!, дзе там!, але́ не то́е!

der ~ ist ángebrannt — спра́ва не вы́гарала

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

гама, ✂, ж.

  1. Паслядоўны рад гукаў, які павышаецца або паніжаецца ў межах адной ці некалькіх актаў.

  2. перан., чаго. Паслядоўны рад аднародных, але па-рознаму зменлівых якасцей, з’яў.

    • Г. фарбаў.
    • Г. гукаў.

|| прым. гамавы, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

хай, часц.

  1. Выражае заклік, пажаданне (разм.).

    • Х. жыве дружба!

  2. Выказвае дапушчэнне.

    • Х. едзе, калі хоча.
    • Х. так!

  3. злуч. уступальны. Ужыв. у даданых сказах з уступальным значэннем.

    • Х. я памыліўся, але памылку гэту я выправіў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

намёк, ✂, м.

  1. Слова або жэст, у якіх адкрыта не выказваецца думка, але мяркуецца, што пра яе здагадаюцца.

    • Гаварыць з намёкам.
    • Зразумець н.

  2. Слабая прымета чаго-н.

    • Не было ніякага намёку на дождж (перан.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

камбінаваць, ✂; незак.

  1. Злучаць, спалучаць розныя (але аднародныя) элементы ў якую-н. камбінацыю (у 1 знач.).

    • К. розныя адценні фарбаў.

  2. Рабіць якую-н. камбінацыю (у 2 знач.; разм.).

|| зак. скамбінаваць, ✂.

|| наз. камбінаванне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

пацярпець, ✂; зак.

  1. гл. цярпець.

  2. Цярпліва перанесці што-н. на працягу якога-н. часу.

    • Хацелася есці, але прыйшлося п.

  3. каго-што і чаго з адмоўем. Дапусціць, змірыцца з кім-, чым-н.

    • Не п. несправядлівасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

алегрэ́та

(іт. allegretto)

1) муз. умерана хуткі тэмп, больш хуткі, чым мадэрата, але павольнейшы за алегра, 2) музычны твор або яго частка ў такім тэмпе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)