imbecile

[ˈɪmbəsəl]

1.

n.

1) недаразьві́ты чалаве́к

2) ду́рань -ня m.

2.

adj.

1) недаразьві́ты, бесталко́вы

2) дурны́

3) кво́лы, слабы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

invertebrate

[ɪnˈvɜ:rtɪbrət]

1.

adj.

1) бесхрыбе́тны, беспазвано́чны

2) бесхрыбе́тны, няўсто́йлівы, беспрынцыпо́вы

2.

n.

1) бесхрыбе́тныя беспазвано́чныя жывёлы

2) бесхрыбе́тны, беспрынцыпо́вы чалаве́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

luminary

[ˈlu:məneri]

1.

n., pl. -naries

1) сьвяці́ла n. (як со́нца)

2) выда́тны чалаве́к

3) шту́чнае сьвятло́ (асьвятле́ньне)

2.

adj.

сьветлавы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

pedestrian

[pəˈdestriən]

1.

n.

пешахо́д -а m.

2.

adj.

1) пешахо́дны (мо́сьцік); пе́шы (чалаве́к)

2) без палёту, ну́дны, неціка́вы (пра стыль)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ахвя́рны

1. Ópfer-;

2. (самаадданы) sélbstlos, áufopfernd;

ахвя́рны чалаве́к áufopfernder Mensch;

◊ ахвя́рны тру́нак (для багоў) Libatión f -, -en;

ахвя́рны казёл Sündenbock m -(e)s, -böcke; Prügelknabe m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ава́л, ‑а, м.

Фігура, утвораная замкнутай крывой, якая нагадвае форму падоўжанага разрэзу яйца. Шырокі лоб і авал твару з вастраватым падбародкам казалі за тое, што Іван Тадорык, як відаць, чалавек з выдатнымі здольнясцямі. Колас.

[Фр. ovale.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грашо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да грошай, выражаецца ў грашах. Грашовыя знакі. Грашовы даход. Грашовая рэформа.

2. Які служыць для захоўвання грошай. Грашовая скрынка.

3. Які мае многа грошай; багаты. Грашовы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гумары́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Аўтар або выканаўца гумарыстычных твораў. Пісьменнік-гумарыст. Гумарыст на эстрадзе.

2. Разм. Чалавек, схільны да гумару (у 1 знач.). Па натуры ён быў гумарыст і любіў пажартаваць. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэзерці́рства, ‑а, н.

Самавольныя ўцёкі з ваеннай службы або ўхіленне ад прызыву ў армію. У палку пачалося дэзерцірства, кожны дзень знікала па некалькі чалавек. Галавач. // перан. Ухіленне ад выканання сваіх службовых або грамадзянскіх абавязкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жыві́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Тое, што надае каму‑, чаму‑н. жывасць, прывабнасць, своеасаблівасць. Чалавек з жывінкай. Працавалі з жывінкай. □ Упершыню з’явілася чырвоная жывінка на жоўтым, схуднелым і высахлым да немагчымасці твары. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)