аднаскладо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае ў сабе адзін склад (пра слова).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ікры́сты, ‑ая, ‑ае.

Які мае ў сабе многа ікры. Ікрыстая кета.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кабза́р, ‑а, м.

Украінскі народны спявак, які акампаніруе сабе на кобзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манеке́ншчык, ‑а, м.

Той, хто дэманструе на сабе адзенне новых фасонаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маралісты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае ў сабе мараль (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няўзбро́ены, ‑ая, ‑ае.

Які не мае пры сабе зброі. Няўзброеныя людзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паведамля́льны, ‑ая, ‑ае.

Які ўтрымлівае ў сабе паведамленне (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пайме́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае ў сабе пералік імён. Пайменная пераклічка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́пны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які змяшчае ў сабе рапу. Рапны раствор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тымо́лавы, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае ў сабе тымол. Тымолавая зубная паста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)