Verbum

кансістэ́нцыя, ‑і, ж.

Ступень шчыльнасці, цвёрдасці рэчыва; густата чаго‑н. Цвёрдая кансістэнцыя. Вадкая кансістэнцыя.

[Ад лац. consistentia — састаў.]

карака́ціца, ‑ы, ж.

Марскі малюск з групы галаваногіх, які пры небяспецы выпускае фарбавальнае рэчыва.

дубі́льнік, ‑у, м.

Рэчыва, якое выкарыстоўваецца для дублення скур або іншай сыравіны. Штучныя дубільнікі.

дыфу́зны, ‑ая, ‑ае.

Атрыманы шляхам дыфузіі; змешаны. Дыфузнае рэчыва. // перан. Рассеяны, расплыўчаты. Дыфузная туманнасць.

дыэле́ктрык, ‑а, м.

Рэчыва, цела, якое не праводзіць або дрэнна праводзіць электрычны ток; ізалятар.

[Англ. dielectric.]

воск, ‑у, м.

Мяккае пластычнае рэчыва, якое выпрацоўваюць пчолы для будовы сотаў. Пчаліны воск.

самараспа́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Спантанны распад ядзер радыеактыўнага рэчыва, які параджае ланцуговую рэакцыю.

серыцы́н, ‑у, м.

Бялковае рэчыва, якое маецца ў коканах (у шаўковай нітцы) тутавага шаўкапрада.

[Ад лац. sericum — шоўк.]

спе́рма, ‑ы, ж.

Рэчыва, якое выпрацоўваюць мужчынскія палавыя залозы і якое ўтрымлівае палавыя клеткі.

[Грэч. sperma — семя.]

трыацэта́т, ‑у, М ‑таце, м.

Рэчыва, з якога вырабляюць трыацэтатнае валакно; назва гэтага валакна.