пабыва́ць сов., в разн. знач. побыва́ть;

п. у ро́зных гарада́х — побыва́ть в ра́зных города́х;

п. на вайне́ — побыва́ть на войне́;

п. на вы́стаўцы — побыва́ть на вы́ставке

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вы́ясніць, вы́ясніцца (у розных значэннях). Гл. я́сны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шматаблі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які складаецца з мноства розных абліччаў. Шматаблічны натоўп.

2. Які выяўляецца ў многіх, розных фермах; разнастайны. Перш за ўсё гэта «Лясное водгулле» і «Зялёны кругаварот» — вершы аб прыродзе, жывой, шматаблічнай, якая няспынна самаўзнаўляецца, прыродзе, якая — пад пяром паэта — пабыла многія чалавечыя якасці і, у сваю чаргу, надзяліла чалавека сваімі. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парытэ́т, ‑у, м.

Спец.

1. Прынцып роўнасці і раўнапраўя бакоў пры разборы канфліктаў і пад.

2. Суадносіны валют розных краін у золаце.

[Ад лац. paritas, paritatis — роўнасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гібрыдыза́цыя, ‑і, ж.

Скрыжаванне розных відаў раслін або жывёл з мэтай атрымання лепшых па якасці сартоў, відаў, народ. Вегетатыўная гібрыдызацыя. Працэс гібрыдызацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыспрапо́рцыя, ‑і, ж.

Несуразмернасць паміж часткамі цэлага, адсутнасць прапарцыянальнасці. Дыспрапорцыя ў развіцці розных галін вытворчасці. Не дапускаць дыспрапорцыі паміж вытворчасцю і спажываннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агламера́т, ‑у, М ‑раце, м.

Спец.

1. Рыхлае скапленне розных горных народ і мінералаў.

2. Спечаная ў кавалкі дробная або пылападобная руда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сімпо́зіум, ‑а, м.

Нарада па якім‑н. навуковым пытанні (звычайна з удзелам прадстаўнікоў розных краін). Сімпозіум па праблемах паходжання жыцця на Зямлі.

[Ад лац. symposium — баляванне, банкет, бяседа.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

склеро́з, ‑у, м.

Хвароба, якая выяўляецца ў паталагічным ушчыльненні розных органаў, выкліканым гібеллю функцыянальных элементаў і заменай іх злучальнай тканкай. Склероз сэрца.

[Ад грэч. sklérōsis — зацвярдзенне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стэрэо́метр, ‑а, м.

Прыбор для выканання па паземных фатаграфіях, аэраздымках і касмічных фотаздымках розных вымярэнняў адбіткаў аб’ектаў у працэсе іх стэрэаскапічнага разглядання.

[Ад грэч. stereos — цвёрды; прасторавы, аб’ёмны і metreō — вымяраю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)