падшы́ць, -ы́ю, -ы́еш, -ы́е; -ы́ты; зак., што.
1. Прышыць што-н. ці да чаго-н. спадыспаду, знізу.
П. падкладку.
2. Зашыць, падагнуўшы вузкай паласой край чаго-н.
П. прыпол сукенкі.
3. Прышыўшы, далучыць, прымацаваць.
П. даведку ў асабістую справу.
|| незак. падшыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. падшыва́нне, -я, н. і падшы́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.
|| прым. падшыўны́, -а́я, -о́е і падшы́вачны, -ая, -ае.
Падшыўны каўнерык.
Падшывачны матэрыял.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ізаля́цыя, ‑і, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. ізаляваць; ізаляванне. Ізаляцыя інфекцыйна хворых. Закончыць ізаляцыю электраправодкі.
2. Стан паводле знач. дзеясл. ізалявацца; раз’яднанасць з іншымі, ізаляванае становішча.
3. Рэчыва, матэрыял, якімі ізалююць што‑н.; ізалятар (у 1 знач.). Ахаваць правады двайной ізаляцыяй.
[Фр. isolation — адасабленне, раз’яднанне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цалі́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да цаліны. Цалінная зямля. Цалінны край. □ А на Алтай цалінныя пласты Уздымаць і засяваць паехала ўжо моладзь. Панчанка.
2. перан. Некрануты даследаваннем, нявывучаны. Цётка адкрывала новыя тэмы, асвойвала цалінны жыццёвы матэрыял, абжывала нязведаныя сферы эстэтычнага. Ярош.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Гарыцве́т ’расліна гарыцвет’ (БРС). Рус. горицве́т, укр. горицві́т, горе́цвіт, польск. gorzekwiat, чэш. hořikvět, балг. гори́цвет і г. д. Трубачоў (Эт. сл., 7, 46) прыводзіць вялікі матэрыял з розных слав. моў і выстаўляе праформу *gorikvětъ (складанае слова: імператыў ад *gorěti + *kvetъ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Гугня́ць, гугня́віць (БРС, Шат., Бяльк.), гугна́ць, гугна́віць (Нас.). Параўн. яшчэ гуня́ва ’гугнява’ (Касп.). Прасл. *gǫgnati ’гаварыць у нос’, *gǫgniti (слав. матэрыял гл. у Трубачова, Эт. сл., 7, 81–82). Словы гукапераймальнага паходжання (рэдуплікацыя першапачатковага gn). Гл. яшчэ Фасмер, 1, 470.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Папі́рус ’шматгадовая травяністая трапічная расліна сямейства асаковых; матэрыял для пісьма, які вырабляўся з гэтай расліны егіпцянамі і іншымі старажытнымі народамі; рукапіс на такім матэрыяле’ (ТСБМ). З рус. папи́рус ’тс’, якое з ням. Papyrus < лац. papȳrus. Далей гл. папера (Фасмер, 3, 201).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Трыбушо́нік (требушоник) ‘штопар’ (Нас.), трыбушо́нак ‘тс’ (Касп.). Праз польскую мову (trybuszon) запазычана з франц. tire‑buchon ‘тс’ < tirer ‘цягнуць’ + buchon ‘корак, затычка’, апошняе — з boucher ‘закрываць’ < bois ‘дрэва (як матэрыял)’ < с.-лац. boscus ‘тс’ (SWO, 1980, 779; ЕСУМ, 5, 635).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
horsehair
[ˈhɔrsher]
1.
n.
1) ко́нскі во́лас
2) матэрыя́л з ко́нскага во́ласу
2.
adj.
з ко́нскага во́ласу, напха́ны ко́нскім во́ласам
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
mahogany
[məˈhɑ:gəni]
n., pl. -nies
1) чырво́нае дрэ́ва (матэрыя́л і дрэ́ва)
2) мэ́бля з чырво́нага дрэ́ва
3) ко́лер чырво́нага дрэ́ва
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
брыке́т
(фр. briquette, ад brique = цагліна)
спрасаваны ў выглядзе цагліны, пліткі дробны матэрыял (напр. тарфяны б.).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)