Будуле́ц ’страявы лес’ (Сцяшк. МГ). Запазычанне з польск. budulec (а гэта з ням. Bauholz; Брукнер, 46).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
абудзі́цца сов.
1. разг. пробуди́ться, просну́ться;
а. ад сну — пробуди́ться от сна (просну́ться);
2. перен. пробуди́ться, просну́ться;
~дзі́лася жада́нне наве́даць радзі́мы край — пробуди́лось (просну́лось) жела́ние посети́ть родны́е места́;
~дзі́ўся лес вясно́й — пробуди́лся (просну́лся) лес весно́й
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
вы́руб, ‑у, м.
Месца з рэшткамі высечанага лесу. Перад самым Асінаўскім лес парадзеў. Сталі трапляцца дзялянкі — старыя вырубы. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́рубка, ‑і, ДМ ‑бцы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. вырубіць.
2. Месца, дзе высеклі лес; выруб, высечка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апа́лубачны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да апалубкі (у 1 знач.). Апалубачныя работы. // Прызначаны для апалубкі. Апалубачны лес.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
япруко́вы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які мае адносіны да япрука, належыць яму. Япруковым лычам сытым Увесь лес быў перарыты. Вітка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Асцяро́б ’расчышчанае месца пасярод лесу’ (Касп.). Бязафіксны назоўнік ад *асцерабіць ’прачысціць лес’. Гл. церабіць у гэтым значэнні.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Валкан ’вялікі разбуральны вецер, буран; паламаны бурай лес’ (Яшк.). Да валкі ’які валіць’ < валіць 1. Параўн. буран.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Карчава́ха ’месца, дзе выкарчаваны лес, кусты пад сенажаць ці поле’ (Яшк.), да карчаваць з экспрэсіўным суфіксам ‑аха.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Лазбе́нік ’каробка, з якой ходзяць у лес па ягады’ (ст.-дар., Нар. словатв.). Да лазбёнь© (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)