bridge
I [brɪdʒ]
1.
n.
1) мост -у m., масто́к -ка́ m.
2) капіта́нскі масто́к
3) перано́сьсе n.
4) масто́к -ка́ m. (зу́бы)
2.
v.t.
1) спалуча́ць, злуча́ць
to bridge the generations — злучы́ць пакале́ньні
2) будава́ць мост
3) перакро́чваць, пераступа́ць
to bridge over the difficulties — пераадо́лець ця́жкасьці
•
- burn one’s bridges
II [brɪdʒ]
n.
брыдж -у m. (картачная гульня́)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
engage
[ɪnˈgeɪdʒ]
1.
v.t.
1) забавя́зваць (абяца́ньнем ці кантра́ктам)
2) заруча́ць (малады́х)
3) займа́ць (час)
engaged in conversation — заня́ты гу́таркай
4) найма́ць; замаўля́ць за́гадзя (біле́ты, пако́й)
5) прыця́гваць (ува́гу да сябе)
6) Tech. зачапля́ць
7) атакава́ць, пачына́ць бой ці бітву́
2.
v.i.
1) забавя́звацца
2) займа́цца, браць удзе́л
3) уступа́ць у бой (бо́йку)
4) Tech. зачапля́цца, зачэ́пвацца (пра зу́бы ко́лаў)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
mesh
[meʃ]
1.
n.
1) пятля́ f. (у се́тцы), во́чка n. (у рэ́шаце)
2) се́тка f.; па́стка f.; сіло́ n.; пляцёнка f. (для праду́ктаў)
3) Tech. счапле́ньне n. (зубча́тых ко́лаў)
in mesh — уклю́чаны
meshes —
а) се́ткі (рыба́цкія)
б) па́стка f.; сіло́ n.
2.
v.
1) лаві́ць се́ткамі або́ па́сткай
2) (пра зу́бы шасьцярні́) зачэ́плівацца
3) злуча́ць, задзіно́чваць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
rot
[rɑ:t]
1.
v.i. (-tt-)
1) гнісьці́, гніць
2) трухле́ць, парахне́ць
3) псава́цца (пра зу́бы)
2.
v.t.
1) гнаі́ць, псава́ць
So much rain will rot the fruit — Ад такі́х ча́стых дажджо́ў садавіна́ пагніе́
2) мачы́ць (лён)
3) расклада́цца
3.
n.
1) гніцьцё, гніе́ньне n.
2) гніль f., трухно́, парахно́ n.
3) informal лухта́, бязглу́зьдзіца f.
4.
interj.
лухта́! глу́пства!
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
snarl
I [snɑ:rl]
1.
v.i.
1) гы́ркаць, шчэ́рыць зу́бы (пра саба́ку)
2) свары́цца, гы́ркаць
to snarl to each other — гы́ркаць, гру́ба й зласьлі́ва гавары́ць адзі́н да аднаго́
2.
n.
гы́рканьне n.
II [snɑ:rl]
1.
n.
1) блытані́на f.; ко́смы pl. (валасо́ў)
2) заблы́танасьць f.; замяша́ньне n., непара́дак -ку m.
2.
v.t.
1) блы́таць (ні́ткі, валасы́)
2) прыво́дзіць у замяша́ньне, непара́дак
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Трайні́к ’прадмет, які складаецца з трох частак’ (ТСБМ), ’вілы з трыма зубамі’ (Абабур.), ’рыбалоўны кручок з трох кручкоў’ (Мат. Гом.), ’вялікі кручок на тры зубы ў выглядзе якара’ (мёрск., Жыв. НС), ’трохпудовая гіра’ (Касп., Мат. Гом.), ’рыбалоўная крыга з двумя гегнямі (у выглядзе палазоў)’ (паст., шарк., ЛА, 1; брасл., ігн., лудз., паст., Сл. ПЗБ; ЖНС), ’камізэлька’ (Мат. Гом.), ’бёрда на 13 пасмаў’ (ТС). Утворана з трайны́ (< прасл. *trojьnъ‑jь < *troje) ’які складаецца з трох аднародных ці падобных частак’, ’які паўтараецца тры разы, у трох відах або павялічаны ў тры разы’ (ТСБМ), параўн. тройны́е вілкі́ ’трохзубыя вілы’ (ТС). Сюды ж: трайча́к ’рыбалоўная крыга’ (круп., шчуч., ЛА, 1), трайня́к ’моцны пітны мёд’ (Нас., Байк. і Некр.), якое, аднак, можа быць паланізмам, параўн. польск. trójniak ’сорт напітку з мёду’. Меркаванні Лаўмане (Лекс. балтызмы, 18) пра калькаванне лексемай трайні́к ’рыбалоўная прылада, крыга’ літ. tribradis, лат. trīnis, trijbridis ’тс’ не пераконвае, хутчэй гэта міжмоўнае арэальнае ўтварэнне з нявызначаным цэнтрам інавацыі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Іко́л, ікла́, мн. і́клы ’клык’ (ТСБМ, Шатэр., Сцяшк. МГ, Мат. Гом., Інстр. II), і́кла (Янк. II), ікло, і́кол ’звярыны клык’ (Дразд.), ікол, мн. іклэ́ ’кутні зуб’ (Сцяшк. МГ). Рус. клык, дыял. кур. и́клы ’іклы’, ’шпоры ў пеўня’, укр. і́кло, польск. kieł, н.-луж. keł, палаб. мн. klåi̯, чэш., славац. kel, славен. kel, серб.-харв. ка̀љак, ка̀љац. Ст.-рус. клык, клы ’іклы, зубы ў каня, па якіх вызначаюць яго ўзрост’ (XVII ст.). Ст.-бел. келъ (1516 г.) са ст.-польск. kieł (Булыка, Лекс. запазыч., 142). Бліжэйшыя адпаведнасці: літ. kùlti, лат. kul̄t ’біць, малаціць’. Прасл. *kъlъ ад *kolti (гл. калоць), зыходнае значэнне ’колючы, раздзіраючы’. Бернекер, 1, 660–661; Праабражэнскі, 1, 318; Брукнер, 227; Фасмер, 2, 255–256; Слаўскі, 2, 142–143. Семантычная трансфармацыя, як у слав. *zǫbъ — *zęti ’разрываць’, ням. Hauer, Hauzahn ’клык’ — hauen ’рубіць, біць, сячы’ (Слаўскі, там жа). Іначай Махэк₂ (248–249): kel 1 ’ікол’ і kel 2 ’расток’ звязвае з *kъlěti(sę) ’прабіцца (на свет)’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
чи́стить несов.
1. (удалять грязь, делать чистым) чы́сціць; (тереть — ещё) шарава́ць; (ваксить — ещё) ваксава́ць;
чи́стить коня́ чы́сціць каня́;
чи́стить зу́бы чы́сціць зу́бы;
чи́стить посу́ду чы́сціць (шарава́ць) по́суд;
чи́стить о́бувь чы́сціць (ваксава́ць) абу́так;
2. (от кожуры) абіра́ць; (скрести) скрэ́бці, струга́ць; (лущить — ещё) лу́шчыць, луза́ць; (перебирать) перабіра́ць;
чи́стить карто́шку абіра́ць (преимущественно варёную), струга́ць (сырую), скрэ́бці (молодую) бу́льбу;
чи́стить морко́вь скрэ́бці мо́ркву;
чи́стить ры́бу скрэ́бці ры́бу;
чи́стить горо́шек абіра́ць (лу́шчыць, луза́ць) гаро́шак;
чи́стить ви́шни, грибы́ перабіра́ць ві́шні, грыбы́;
3. (освобождать от скопившегося, опорожнять) чы́сціць; (дымоход) выціра́ць;
чи́стить кана́л чы́сціць кана́л;
чи́стить коло́дец чы́сціць сту́дню;
чи́стить тру́бы выціра́ць ко́міны;
4. перен. (проверять с целью освобождения от чуждых элементов), разг. чы́сціць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
ірва́ць
I несов.
1. в разн. знач. рвать;
і. кве́ткі — рвать цветы́;
і. зу́бы — рвать зу́бы;
2. (изнашивать до дыр) рвать, трепа́ть;
3. (производить взрыв чего-л.) рвать, взрыва́ть;
і. лёд — рвать (взрыва́ть) лёд;
4. (лён, коноплю) тереби́ть;
5. (прекращать отношения) рвать, порыва́ть;
6. (раздирая на части, умерщвлять) рвать; разрыва́ть; терза́ть;
7. (о нарыве) рвать, нарыва́ть;
па́лец ірве́ — па́лец рвёт (нарыва́ет);
8. (незаконно или недобросовестно получать, приобретать) рвать, урыва́ть;
9. (резким движением разделять на части) рвать, разрыва́ть;
і. вяро́ўку — рвать (разрыва́ть) верёвку;
10. прост. (дружно, энергично выполнять работу и т.п.) рвать, налега́ть, нажима́ть;
11. (резко устремляться) рвать;
і. з ме́сца — рвать с ме́ста
II несов., безл. (тошнить) рвать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
рвацьI
1. réißen* vt; ábreißen* vt (адрываць); áusreißen* vt (вырываць); (áb)pflücken vt (зрываць);
рваць кве́ткі Blúmen pflücken;
рваць на сабе́ во́пратку sich (D) die Kléider vom Léibe réißen*;
2. (на кавалкі) zerréißen* vt;
3. (стасункі і г. д) ábbrechen* vt, bréchen* vi (з кім-н mit D);
◊ рваць на сабе́ валасы sich (D) die Háare (áus)ráufen;
рваць зу́бы Zähne zíehen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)