наха́бнасць, ‑і, ж.

1. Бессаромная назойлівасць, бесцырымоннасць. Патржанецкі з цікавасцю аглядаў.. сухенькага, ужо старога чалавека, які, нягледзячы на старасць, трымаўся як малады, глядзеў у вочы без страху, але і без нахабнасці. Чарнышэвіч. — А вы не пашкадуеце потым, калі даведаецеся, аб чым ідзе гутарка? — з інтрыгуючай нахабнасцю, нібы пагражаючы, цягнуў далей незнаёмы. Машара.

2. Нахабны ўчынак. Сякерын, не пытаючы дазволу, бярэ дзяўчыну пад руку, а яна, як бы ў адказ на ягоную нахабнасць, левай рукой бярэ мяне пад руку. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Па якіх‑н. прыкметах, дадзеных зразумець сэнс чаго‑н. няяснага, незразумелага для каго‑н., уясніць значэнне, характар каго‑, чаго‑н. Разгадаць намеры. Разгадаць сон. □ Эх, шляхі, родныя шляхі! Хто перакажа нам вашы казкі, разгадае думкі, назбіраныя і напісаныя часамі на камлях вашых прысад? Колас. Янка Купала быў першым, хто чуццём геніяльнага мастака разгадаў у Багдановічу выдатнага паэта. Майхровіч.

2. Знайсці правільны адказ на што‑н. загаданае; адгадаць. Разгадаць загадку. Разгадаць рэбус.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удзя́чнасць, ‑і, ж.

Пачуццё, якое ўзнікае ў адказ за зробленае дабро (увагу, паслугу, дапамогу і пад.); падзяка. Я шчырае слова Удзячнасці братняй Пакінуць у кнізе хачу. Гілевіч. Высокі, танклявы, яшчэ малады, няйначай студэнт, чалавек глядзеў дабрадушна, выказваючы шчырую ўдзячнасць за паслугу. Скрыган. — Давай твой чамадан. Я вынесу, — прамовіў Федзя, — а вы, хлопцы, чакайце тат... — Ну добра, — сказала Наташа і з удзячнасцю зірнула яму ў вочы. Каваль. Паходня прапанаваў мне пасяліцца ў яго, і я з удзячнасцю згадзіўся. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пи́сьменный пісьмо́вы;

пи́сьменный знак пісьмо́вы знак;

пи́сьменный ответ пісьмо́вы адка́з;

пи́сьменные принадле́жности пісьмо́выя прыла́ды;

пи́сьменный прибо́р пісьмо́вы прыбо́р;

пи́сьменная рабо́та школ. пісьмо́вая рабо́та;

пи́сьменный стол пісьмо́вы стол;

пи́сьменный экза́мен пісьмо́вы экза́мен;

в пи́сьменной фо́рме у пісьмо́вай фо́рме.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стано́ўча прысл гл станоўчы

1.стано́ўч|ы

1. pósitiv; bestímmt, entschíeden;

стано́ўчаы адка́з pósitive [bejáhende, zúsagende] Ántwort;

рабі́ць стано́ўчаы ўплыў sich pósitiv áuswirken;

у стано́ўчаым сэ́нсе im pósitiven Sinne;

2. матэм, фіз pósitiv, Plus-;

стано́ўчаая велічыня́ pósitive Größe;

стано́ўчаая электры́чнасць pósitive Elektrizität

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

wydusić

зак.

1. перан. выціснуць; вырваць;

~ć z siebie odpowiedź — выціснуць з сябе адказ;

2. перадушыць;

lis ~ł gęsi — ліса перадушыла гусей

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

X, x [eks] n.

1. 24-я літара англійскага алфавіта

2. math. ікс, невядо́мая велічыня́

3. не́хта невядо́мы, таямні́чы;

Mr. X мі́стар Ікс

4. по́дпіс неадукава́нага

5. вы́бар або́ адка́з (на бюлетэні пры анкетаванні)

6. фільм, на які́ не дазваля́ецца ісці́ дзе́цям да 16 гадо́ў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

verántworten

1.

vt

1) адка́зваць, не́сці адка́знасць (за што-н.)

das ist nicht zu ~ — гэ́та не дапушча́льна

2.

(sich) апра́ўдвацца; дава́ць справазда́чу, адка́зваць, трыма́ць адка́з

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Verságer

m -s, -

1) няўда́ча, адмо́ўны вы́нік, няспра́ўнасць

2) адка́з (матора і г.д.)

3) вайск. асе́чка

4) той, хто не спра́віўся з чым-н., няўда́чнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

uprzejmie

1. далікатна, ветліва, ласкава, міла;

2. калі ласка; будзьце ласкавы;

proszę uprzejmie — калі ласка (у адказ на падзяку);

dziękuję uprzejmie — шчыра дзякую

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)