дзе́йнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Рабіць што-н., займацца чым-н. Д. рашуча.

2. чым. Кіраваць, валодаць чым-н. Спартсмен удала дзейнічаў ракеткай. Пасля ранення нага не дзейнічае.

3. на каго-што і без дап. Рабіць уплыў, уздзеянне, выклікаць якую-н. рэакцыю ў адказ. Лякарства на яго станоўча дзейнічае. Сонца згубна дзейнічае на жэньшэнь.

4. Быць спраўным (пра апараты, механізмы). Механізм дзейнічае безадказна.

5. Мець сілу, абавязваць рабіць пэўным чынам. Тут дзейнічаў даўні звычай.

◊

Дзейнічаць на нервы каму (разм.) — раздражняць каго-н.

|| зак. падзе́йнічаць, -аю, -аеш, -ае (да 3 і 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)