танка...², Першая састаўная частка складаных слоў са знач. танк, танкавы, напр.: танкабудаванне, танкабудаўнічы, танкаваджэнне, танкадром, танкашлем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тоўста... (а таксама таўста...).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. тоўсты, напр.: тоўстагаловы, тоўстасцябловы, тоўставалакністы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хвасце́ц, -стца́, мн. -стцы́, -стцо́ў, м.

Ніжняя частка пазваночніка чалавека.

|| прым. хвастцо́вы, -ая, -ае.

Х. пазванок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чарнільна-...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: з чарнільным адценнем, напр.: чарнільна-ліловы, чарнільна-чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

юн...

Першая частка складаных слоў у знач. юны, напр.: юннат (юны натураліст), юнкар (юны карэспандэнт), юнкараўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прае́зджы

1. прил., в разн. знач. прое́зжий;

~джыя лю́дзі — прое́зжие лю́ди;

~джая ча́стка ву́ліцы — прое́зжая часть у́лицы;

2. в знач. сущ. прое́зжий, проезжа́ющий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

...бальны, ‑ая, ‑ае.

Другая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: роўны столькім балам, колькі паказвае першая частка гэтых слоў, напрыклад: пяцібальны, дзевяцібальны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падчарэ́ўе, ‑я, н.

Ніжняя частка чэрава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагру́днік, ‑а, м.

1. Кароткі фартух або частка фартуха, якія носяць на грудзях пры рабоце, ежы. Дзіцячы нагруднік.

2. Частка конскай збруі, якую надзяваюць на грудзі каня.

3. Частка сярэдневяковых даспехаў у выглядзе шчытна або панцыра, які засцерагаў грудзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карашо́к, ‑шка, м.

1. Месца, дзе сшыты лісты кнігі; задняя частка пераплёта.

2. Частка бланка, якая застаецца ў квітанцыйнай кніжцы пасля адрыву квітанцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)