падчарэ́ўе, ‑я, н.

Ніжняя частка чэрава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагру́днік, ‑а, м.

1. Кароткі фартух або частка фартуха, якія носяць на грудзях пры рабоце, ежы. Дзіцячы нагруднік.

2. Частка конскай збруі, якую надзяваюць на грудзі каня.

3. Частка сярэдневяковых даспехаў у выглядзе шчытна або панцыра, які засцерагаў грудзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карашо́к, ‑шка, м.

1. Месца, дзе сшыты лісты кнігі; задняя частка пераплёта.

2. Частка бланка, якая застаецца ў квітанцыйнай кніжцы пасля адрыву квітанцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

considerable [kənˈsɪdərəbl] adj. зна́чны, вялі́кі;

a considerable part/sum of money зна́чная ча́стка/су́ма гро́шай

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

heartland [ˈhɑ:tlænd] n. (таксама heartlands) цэнтра́льная або́ са́мая ва́жная ча́стка краі́ны, кра́ю і да т.п.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

submerged [səbˈmɜ:dʒd] adj.

1. пакры́ты вадо́ю, зато́плены

2. : the submerged tenth бядне́йшая ча́стка насе́льніцтва, па́рыі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

womenfolk [ˈwɪmɪnfəʊk] n.

1. жанчы́ны, жано́чы пол

2. жано́чая ча́стка сям’і́, калекты́ву і да т.п.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

улі́тка ж анат (частка ўнутранага вуха) Schnéckengang m -(e)s, -gänge

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ускра́іна, -ы, мн. -ы, -ра́ін, ж.

1. Край, крайняя частка якой-н. мясцовасці.

У. лесу.

На ўскраіне пасёлка.

2. Аддаленая ад цэнтра частка горада, якая прымыкае да яго межаў.

Гарадскія ўскраіны.

3. Аддаленая, пагранічная тэрыторыя дзяржавы.

Усходняя ў.

Беларусі.

|| прым. ускра́інны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цо́каль, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Ніжняя патоўшчаная частка сцяны, збудавання, калоны, помніка, якая абапіраецца на фундамент.

Ц. калоны.

Ц. шматпавярховага дома.

2. Металічная частка элекгрычнай лямпачкі, якая служыць для ўмацавання яе ў патроне (спец.).

|| прым. цо́кальны, -ая, -ае.

Ц. паверх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)