ры́біна, ‑ы, ж.
Адна рыба. На адным стале ляжала рыбіна, якой Хоці дагэтуль ніколі не бачыў. Арабей. На самай глыбейшай яме боўтнула нейкая вялікая рыбіна. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
яле́ц, яльца, м.
Невялікая рыба сямейства карпавых, якая паўсюдна водзіцца ў рачных і чыстых азёрных водах СССР. У затоцы спяць яльцы, З краснапёркамі ў цішы. Калачынскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пяскі́ж ’рыба пячкур’ (Мат. Маг.). Гл. піскіж.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вуго́рII м заал (рыба) Aal m -(e)s, -e;
марскі́ вуго́р Séeaal m
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Sanior est pisce
Здаравейшы за рыбу*.
Здоровее рыбы.
бел. Яго і доўбняй не заб’еш. На яго ніякай немалы няма.
рус. Здоров как бык/боров. На нём хоть воду вози. Здоров как бык, и не знаю, как быть. Его сразу не похоронишь.
фр. Se porter comme le Pont-Neuf (Чувствовать себя как Новый Мост).
англ. As strong as a horse (Сильный, как конь).
нем. Gesund wie ein Fisch im Wasser (Здоров, как рыба в воде).
* У старажытнасці лічылі, што рыба ніколі не хварэе.
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
Сала́ка ’дробная марская рыба сямейства селядцоў’ (ТСБМ). З рус. сала́ка, дзе таксама сала́га, салаку́ша; запазычанне з фін. salakka ’рыба Alburnus lucidus’, эст. salakas. Гл. Фасмер, 3, 549; Мызнікаў, Рус. гов. Обон., 191–192.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гарча́к 1, ‑а, м.
Рыба сямейства карпавых, якая водзіцца ў Дняпры, Прыпяці, Сажы, Заходняй Дзвіне, Нёмане.
гарча́к 2, ‑а, м.
Травяністая расліна сямейства складанакветных, засухаўстойлівае ядавітае пустазелле.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
до́нны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да дна (у 1 знач.). Проба доннага грунту. // Які жыве або які знаходзіцца на дне. Донны лёд. Донная рыба. Донныя травы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
маро́жаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад марозіць.
2. у знач. прым. Замарожаны. Марожаная рыба.
3. у знач. прым. Папсаваны марозам, мёрзлы. Марожаная бульба. Марожаны корм.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паква́піць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак.
Разм. Тое, што і паквапіцца. Ніводзін злодзей не паквапіў бы на Тодарава каня. Крапіва. [Рыгор:] — Кашы падсыпаць трэба, На кашу рыба паквапіць... Кандрусевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)