Verbum

кале́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; незак., каго-што.

1. Рабіць калекам (калекай).

Вайна калечыць людзей.

2. перан. Псаваць, знявечваць маральна, рабіць непаўнацэнным.

К. душу.

Нельга к. характар дзяцей.

|| зак. скале́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны і пакале́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны.

|| звар. кале́чыцца, -чуся, -чышся, -чыцца (да 1 знач.); зак. скале́чыцца, -чуся, -чышся, -чыцца і пакале́чыцца, -чуся, -чышся, -чыцца.

непрыка́яны, -ая, -ае (разм.).

Які ад хвалявання не знаходзіць сабе месца, не ведае, што рабіць.

Ходзіць па хаце як н.

|| наз. непрыка́янасць, -і, ж.

дале́йшы, -ая, -ае.

1. Які з’яўляецца працягам папярэдняга; наступны.

Далейшыя перагаворы.

2. у знач. наз. дале́йшае, -ага, н. Будучыня.

У далейшым будзем рабіць інакш.

нава́жыць², -ва́жу, -ва́жыш, -ва́жыць; зак., з інф.

Намерыцца што-н. рабіць або зрабіць; вырашыць.

Н. правесці конкурс дзіцячых малюнкаў.

Н. перайсці на іншую работу.

надрыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

1. гл. надарвацца.

2. перан. Рабіць што-н. праз меру, старацца з усіх сіл.

3. Крычаць з усіх сіл.

актывізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., каго-што.

Вы́клікаць (выкліка́ць) актыўнасць; зрабіць (рабіць) актыўным.

А. дзейнасць камісіі.

|| наз. актывіза́цыя, -і, ж.

самаво́льства, -а, н.

1. Схільнасць рабіць што-н. па-свойму, не лічачыся ні з кім.

С. адміністрацыі.

2. Самавольныя паводзіны; самавольны ўчынак.

С. дзяцей.

свяшчэннадзе́йнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Выконваць які-н. царкоўны абрад.

2. перан. Рабіць што-н. урачыста і паважна (іран.).

|| наз. свяшчэннадзе́йства, -а, н.

адахво́ціць, -во́чу, -во́ціш, -во́ціць; -во́чаны; зак., каго ад чаго (разм.).

Адвучыць, адбіць ахвоту рабіць што-н.

А. ад курэння.

|| незак. адахво́чваць, -аю, -аеш, -ае.

развучы́цца, -вучу́ся, -ву́чышся, -ву́чыцца; зак., з інф.

Страціць навыкі, уменне рабіць што-н.

Р. вышываць.

Р. іграць на піяніна.

|| незак. разву́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.