1. Памяшканне для ўтрымання і развядзення свойскай птушкі. Я нават памог Лідзе загнаць яе незлічонае «белае войска» на птушнік.Ваданосаў.
2.Работнік, які даглядае свойскую птушку (на ферме, фабрыцы і пад.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рабо́тнічак, ‑чка, м.
Памянш.-ласк.даработнік. //Разм.зневаж. Пра дрэннага работніка. — Работнічак, танцор няшчасны, а машыну я за цябе ачышчаць буду, га-а?Вышынскі.Анатоль паківаў галавою: — Ну і работнічак будзе Івану.Ваданосаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
селько́раўскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да селькора. Другі работнік, непаваротлівы таўстун Апанас Канонаў увесь час маўчаў і ўважліва падкрэсліваў алоўкам важнейшыя факты ў селькораўскіх пісьмах, каб потым адразу прадыктаваць іх на машынку.Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
boatman
[ˈboʊtmən]
n., pl. -men
1) ло́дачнік -а m.
2) пла́тны вясьля́р
3) рабо́тнік на караблі́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
artificer
[ɑ:rˈtɪfəsər]
n.
1) ма́йстра -ы m., раме́сьнік -а m.; кваліфікава́ны рабо́тнік
2) вынахо́днік -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пла́тны, -ая, -ае.
1. Які даецца за плату, падлягае аплаце.
П. праезд.
Платная паліклініка.
2. Які атрымлівае грашовую плату за сваю работу; звязаны з атрыманнем грашовай узнагароды, платы.
П. работнік.
Платная пасада.
3. Які карыстаецца чым-н. за плату (разм.).
П. наведвальнік.
|| наз.пла́тнасць, -і, ж. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
разве́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Ваеннаслужачы або работнік разведкі (у 3 і 4 знач.).
2. Спецыяліст па разведцы нетраў, карысных выкапняў.
3. Самалёт або карабель, што вядзе разведку (у 1 і 2 знач.).
|| ж.разве́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц (да 1 знач.).
|| прым.разве́дчыцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сельсаве́тчык, ‑а, м.
Разм.Работнік сельскага Савета. З-за стала сельсаветчык гаворыць сходу: — Збіраецеся вы ўжо колькі раз. Трэба вырашыць, як зрабіць, ці ў калектыў пойдзеце, ці ўсе за хутары свае крычаць будзеце яшчэ.Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вахля́ць ’ляпіць, мазаць; рабіць што-небудзь на скорую руку’ (Нас.), рус.вахля́ть ’халтурыць, рабіць нядбайна’. Сюды адносяцца вахля́к ’слабасільны чалавек, вялы работнік’ (Нас.), вахля́й ’вялы, непаваротлівы чалавек’ (Нас.), рус.вахля́й. Далей сюды, бясспрэчна, адносіцца вахла́к ’вахлак’ (БРС); ’брудны, неахайны чалавек’ (КЭС), рус.вахла́к, вахляк ’дурань, нязграбны чалавек’. Фасмер (1, 280) лічыць рус. словы няяснымі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дыспе́тчар
(англ. dispatcher)
работнік, які рэгулюе рух транспарту або ход работы прадпрыемства з аднаго цэнтральнага пункта пры дапамозе сродкаў сувязі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)