Verbum

анлайнавы слоўнік

змеяе́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Птушка сямейства ястрабіных, якая жывіцца пераважна змеямі, яшчаркамі, жабамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глушэ́ц, ‑шца, м.

1. Вялікая лясная птушка сямейства цецерукоў.

2. Разм. Пра глухога чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГРЫФО́Н,

грыф, у старажытнагрэчаскай міфалогіі пачварная птушка з арлінай дзюбай і целам ільва. Лічыліся вартавымі залатых радовішчаў.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Берасцянка (птушка) 2/300; 12/46 (іл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

гесперо́рніс

(ад гр. hespera = вечар, захад + ornis = птушка)

вымерлая зубастая птушка, якая жыла ў мезазоі; вяла плаваючы спосаб жыцця, не лятала.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сіры́н

(гр. seiren = сірэна)

1) фантастычная птушка з тварам і грудзьмі жанчыны ў даўняй усходнеславянскай літаратуры;

2) невялікая птушка сям. соў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эпіо́рніс

(ад эпі- + гр. ornis = птушка)

вымерлая гіганцкая страусападобная птушка, якая жыла на Мадагаскары і была знішчана ў 17 ст. чалавекам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сіні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

Невялікая стракатая птушка атрада вераб’інападобных.

|| памянш. сіні́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. сіні́чы, -ая, -ае і сіні́чын, -а.

Сінічы свіст.

Сінічына гняздо.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

А́ВІЯ...

(ад лац. avis птушка),

першая састаўная частка складаных слоў, скарачэнне, якое абазначае «авіяцыйны», «паветраны», напр., авіямадэлізм, авіялінія.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

mockingbird

[ˈmɑ:kɪŋbɜ:rd]

n., Zool.

перасьме́шнік -а m. (пту́шка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)