самаво́льства, ‑а, н.
1. Схільнасць рабіць што‑н. па сваёй волі, не лічачыся з іншымі. Нават нязначнае самавольства ці адступленне ад загаду могуць сарваць справу. Кулакоўскі.
2. Самавольныя паводзіны; самавольны ўчынак. Пасля гэтага Арцём Іванавіч стаў нават ганарыцца самавольствам сына. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фіска́льства, ‑а, н.
1. Гіст. Дзейнасць фіскала (у 1 знач.).
2. перан. Паводзіны фіскала (у 2 знач.); паклёпніцтва. Зараз .. [Жыгоцкаму] чамусьці здалося, што калі ён зойдзе цяпер са скаргай на Лебедзева, Мешчаракоў абавязкова ўспрыме яе не інакш як звычайнае фіскальства. Мехаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спусто́шыць, -шу, -шыш, -шыць; -шаны; зак.
1. што. Зруйнаваць, нанесці матэрыяльныя страты.
Вайна спустошыла гарады і вёскі.
2. перан., каго-што. Пазбавіць маральных сіл, зрабіць няздольным да актыўнага жыцця.
Амаральныя паводзіны спустошылі жыццё гэтага чалавека.
3. што. Пра глебу: зрабіць неўрадлівай.
Безгаспадарчыя адносіны спустошылі глебу.
|| незак. спусташа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і спусто́шваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. спусташэ́нне, -я, н. і спусто́шванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
карэ́ктны
(лац. correctus = папраўлены)
1) ветлівы, тактоўны (напр. к-ая заўвага, к-ыя паводзіны);
2) правільны, дакладны (напр. к. пераклад).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
эксцэнтры́чны
(фр. excentrique, ад лац. ех = з, паза + centrum = цэнтр)
незвычайны, дзіўны, вельмі своеасаблівы (напр. э. учынак, э-ыя паводзіны).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
misdemeanor
[,mɪsdɪˈmi:nər]
n.
1) Law судо́м кара́ная праві́ннасьць, дро́бнае злачы́нства n.
2) про́мах -у m., хі́ба f.
3) дрэ́ннае трыма́ньне, дрэ́нныя паво́дзіны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
tyranny
[ˈtɪrəni]
n., pl. -nies
1) тырані́я f., абсалю́тная ўла́да
2) тыра́нства n., паво́дзіны, учы́нкі тыра́на
3) жо́рсткасьць f., дэспаты́зм -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
unbecoming
[,ʌnbɪˈkʌmɪŋ]
adj.
1) не да тва́ру, які́ не пасу́е, не падыхо́дзіць (пра во́пратку)
2) неадпаве́дны, недарэ́чны, непрысто́йны
unbecoming behavior — непрысто́йныя паво́дзіны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
недарэ́чнасць, ‑і, ж.
1. Уласцівасць недарэчнага. Раман разумеў усю недарэчнасць.. [папрокаў], але нічога іншага сказаць не мог. Чарнышэвіч.
2. Недарэчны ўчынак, думка, паводзіны і пад. У рамястве .. [Васіль] быў вельмі здатным.., а ў гаспадарскіх справах часта спатыкаўся, меў шмат усякіх промахаў і ўсякіх недарэчнасць. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
развя́зны, ‑ая, ‑ае.
Празмерна вольны, бесцырымонны (пра чалавека і яго паводзіны, абыходжанне). Гаварыў .. [хлопец] развязным тонам, на нейкім жаргоне і з разлікам, што навокал яго слухаюць. Карпюк. Між тым, Славік вырас грубым, развязным, самалюбівым хлопцам без ясных ідэалаў, без веры, без працоўных навыкаў. «Полымя».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)